#TCRNo5
Te fietsen | week 32
De afgelopen week — beginnend op 28 juli om tien uur ’s avonds — vond de spannendste fietswedstrijd van het jaar plaats. Die misschien wel zo spannend is omdat je als volger de beleving zelf moet maken, door naar stipjes op een landkaart online te kijken, en te zien wat foto’s en filmpjes op de sociale media tonen.
En hoewel de ‘race’ nog altijd voort duurt, is mijn belangstelling wel sterk verminderd sinds de eerste fietser de eindstreep passeerde in midden Griekenland.
James Hayden is ditmaal de snelste geweest. Wat hem zeer gegund zij na de pech die hij bij zijn eerste en tweede deelname had gehad. In 2015 viel hij uit met Shermer’s Neck, waarbij de spieren het hoofd niet meer omhoog kunnen houden — een typische blessure voor lange-afstandsfietsers. Vorig jaar moest hij na de eerste dag noodgedwongen 36 uur rusten met een longinfectie; om daarna heel het veld in te halen en alsnog als vierde te eindigen.
De Transcontinental, die dit jaar voor de vijfde keer verreden werd, is zo interessant omdat de wedstrijd pas ruim vierduizend kilometer verderop stopt, aan de finish, en het daarbij zeker niet alleen gaat om wie het hardst kan fietsen. De deelnemers moeten alles op eigen kracht doen, zoals zelf hun route bepalen, en voldoende eten en drinken weten te vinden onderweg, plus nog eens afwegen hoe lang ze slapen iedere dag.
Gezond blijven, en heel, ondanks alle verkeer; dat lang niet overal gewend is aan fietsers, is daarbij al helemaal cruciaal.
Hayden zat gauw eens ruim achttien uur per dag op zijn fiets. Bijna negen dagen lang.
Kwam daar dit jaar nog een hittegolf bij, met daarop flink noodweer, in de regio waar de fietsers door moesten.
Was er alleen dit jaar ook de dood onderweg van Frank Simons, een paar uur na de start al, waardoor het evenement meteen nogal wat glans kwijt was. Terwijl elke fietser weet hoe gevaarlijk auto’s zijn, en het risico altijd daar is.
Inmiddels kan ik overigens de keren dat een auto me bijna dood reed op een nabije rotonde — waar fietsers toch echt voorrang hebben — al niet meer tellen. Het ongeluk zal mij dus waarschijnlijk niet overkomen op een onverlichte gewestweg ergens in Wallonië, op een tijdstip vrijdagnacht waarop de enkele automobilist onderweg waarschijnlijk drank op zal hebben.
Het enige dat rest is om er voetstoots vanuit te gaan dat elke automobilist die op een kruising aan komt rijden blind en idioot zal zijn.
[x]#13238 fan woensdag 9 augustus 2017 @ 13:22:10
