Einzug der Gladiatoren
Sommige beelden eenmaal gezien, blijven onvergetelijk. Maar sommige beelden zijn zo merkwaardig dat ze in woorden niet uit te leggen zijn aan anderen. Daar moet wel bewijs bij.
Ik wist al een jaar dat er in Duitsland een bokser actief was met de achternaam Abraham. Die, als het zijn beurt was voorgesteld te worden aan het publiek, opkwam met een nogal merkwaardige hymne. Niet het eeuwige ‘We Are the Champions’ klonk, of het dreunende ‘Eye of the Tiger’. Nee, Abraham deed het steevast met het Smurfenlied. Daarmee meteen al een ongenadige psychologische dreun uitdelend aan zijn komende tegenstander.
Zelden zoiets verwarrends gezien als wanneer deze bokser opkwam, met die witte Smurfenmuts op zijn hoofd. Steevast op de voet gevolgd door de witte mutsen van zijn trainer en helpers.
Vanavond bokste Abraham om de wereldtitel van éen van die 350 boksbonden die er schijnen te zijn. Dus hoopte ik dat hij zijn routine trouw zou blijven, en nog eenmaal bokssmurf wilde zijn.
Dat was hij. Maar de tweeslachtigheid die zo prachtig bij eerdere opkomsten te bespeuren was, ontbrak ditmaal. Het was deze keer helemaal niet grappig om de geconcentreerde blik en de wedstrijdspanning op het toch al wat getekende gezicht van de bokser te zien contrasteren met die muts en dat domme muziekje.
De Vader was namelijk zelf ingehuurd om zijn deun te komen zingen. Hij had een paar Smurfinnetjes meegenomen die niet dansen konden, en zelf was het hem blijkbaar ook te veel moeite geweest even te repeteren, want hij zette verkeerd in. Dat was knullig.
En tot overmaat van ramp kwam Abraham toen ook nog bijna in zijn eentje oplopen, omdat het lang duurde voor die gemutste helpers aan zijn schouder verschenen.
Dit moest wel mis gaan.
Maar goed, boksen blijft boksen. Die ander kon er niet zo veel van. Dus won Abraham toch.
[x]#1587 fan zaterdag 10 december 2005 @ 23:52:47
Anne-Lise op 11 december 2005 @ 01:26:48
Mooie videoplugin is dat. Ik ben ook op zoek naar een goede plugin daarvoor. Welke gebruik jij?