Log
Gebruik vaktaal, en alleen de ingewijden hebben nog overzicht. Ook al valt jargon niet altijd te vermijden. Bedenk de dialoog eens die twee pubers hebben over het opvoeren van hun brommer; de tweespraak tussen twee fitness-fanaten die sneller willen groeien; het gesprek van een koffieleutende groep welzijnswerkers; de samenspraak van een hoogleraar in de wijsbegeerte en zijn promovendus. Het gebruik van gemeenschappelijke woorden versnelt de communicatie, vergroot het begrip, versterkt het groepsgevoel.
Maar dat wil ik nou net even niet.
De werkelijkheid in zinnetjes benaderen is al moeilijk genoeg. Het treffende detail geeft de tekst geloofwaardigheid. Niet de taalacrobatiek van de auteur dwingt de lezer de bladzij om te slaan. Eigenlijk is er niets dat het lezen mag doen haperen. Alles moet natuurlijk vloeien, en zelfs in zijn onmogelijkheid waarschijnlijk blijven.
Kurt Vonnegut vergelijkt de positie van de kunstenaar met die van kanarie in de mijngang. Misschien kan de gevoeligheid – de extra sensitieve blik – van de schrijver waarschuwen voor gevaar.
En anders is er nog het vrolijke gefluit, en de lieve geelgroene veertjes.
[x]#514 fan zaterdag 1 mei 2004 @ 23:54:09
