Tussenbalans
Te fietsen | week 47
Toeval is het doorgaans wat bepaalt hoeveel kilometers ik fiets in een jaar. Toeval zo veel meer dan toewijding. Alleen ziet het er naar uit dat ik dit jaar voor het eerst sinds er eens structureel cijfers worden bijgehouden onder de grens zal zakken van gemiddeld die 1000 kilometer per maand.
De twaalfduizend totaal haal ik over 2017 niet.
Nu ja, als ik er verder gezond bij ben, maakt dit dan wat uit?
Bovendien ging kwaliteit me ditmaal boven kwaliteit. Voorheen, als ik een halve dag op de fiets weg ging, dan was er altijd wel een uur of wat bij waarin het fietsen niet vanzelf wou. Geestelijk dan. Lichamelijk waren er nooit problemen.
Alleen is het fietsen op het tempo dat ik erop na houd ook eerder een geestelijke inspanning dan een lichamelijke oefening. Mijn brein kan zich er zelfs behoorlijk bij vervelen, om dan zijn eigen vermaak te verzinnen.
De meeste ritjes van tussen de veertig en de zeventig kilometer daarentegen dit jaar waren vrijwel altijd leuk. Mede omdat die me telkens zo gemakkelijk afgingen.
Ware ik in training geweest voor iets, een randonnée ergens, of een tocht van meerdere dagen in zwaar terrein, dan had zo veel geflierefluit niet gemogen. Dan was er tucht gewenst geweest. En pijniging. Om nóg sterker als fietser te worden. Dan had ik minstens twee ritten in de week hard horen te trainen, met alle verzuring in de spieren, en andere narigheden van dien.
Het enige dat ik wel miste van het niet-fietsen van langere afstanden dit jaar was dat ik nauwelijks nieuwe paden betrad. En een vreemde omgeving zet de zintuigen altijd net even wijder open.
[x]#13479 fan zondag 26 november 2017 @ 23:23:23
