Klem « net eamelje

Klem
Te fietsen | week 20

Uren is er te discussiëren over de vraag of racefietsjes nu echt beter zijn geworden sinds het einde van jaren zeventig — de periode die gauw eens gezien wordt als hét gouden tijdperk van de handgemaakte fiets.

Want, wat is beter? En voor wie dan wel?

Duidelijk zal zijn dat voor professionele wielrenners, die hun racers niet zelf hoeven te onderhouden, nogal andere eisen gelden dan voor de ietwat te zware fietser van middelbare leeftijd; die gewoon prettig wat rijden wil, en liefst nog een beetje comfortabel daar bij.

De hedendaagse racefietsen van de profs zijn alleen allereerst stijf — opdat alle energie die ze in de trapbeweging stoppen benut wordt.

Ik heb liever wat meer ingebouwde vering. En juist daarin zijn oude stalen fietsjes als vanzelf een stuk beter dan al wat er aan lichtgewicht racemonsters te koop is op het moment. Dat verschil zit zelfs al in de spaken — hedendaagse wielen hebben zo weinig spaken, dat de weinige die er zijn enorm strak staan. Terwijl je bij ouderwetse wielen zelfs kunt kiezen hoe veel vering ze moeten bieden — lange spaken nemen en deze 4x laten kruisen, levert een net wat minder strak wiel op dan éen met iets kortere spaken die 3x kruisen, laat staan éen met 2x gekruiste spaken. Doet vervolgens ook de voorvork nog prettig mee, anders dan bij de hedendaagse exemplaren van carbon.

Is alles dan perfect aan die oude fietsjes? Nee, de kwaliteit van hedendaagse velgen en spaken ligt bijvoorbeeld gemiddeld genomen hoger. Banden worden aanzienlijk minder snel lek.

En nieuwe fietsen zijn aerodynamischer — wat voor de rijsnelheid doorgaans aanzienlijk belangrijker is dan het gewicht.

Hedendaagse remmen, en zeker de remblokjes, zijn ook al van een aanzienlijk hogere kwaliteit.

Op vrijwel al mijn oude staal heb ik daarom de velgremmen vervangen door contemporaine exemplaren, met een dubbel draaipunt. Die ook weer vereisten dat er nieuwe remgrepen kwamen. Wat trouwens automatisch als gevolg had dat mijn fietsjes iets aerodynamischer werden — de remkabels lopen nu grotendeels onder het stuurlint door.

Maar ziet, ineens is het mode om evenementen te organiseren voor oude fietsjes, en authenticiteit wordt dan ineens een eis om daaraan mee te kunnen doen. En volgens de organisatoren horen daar remkabels bij die in boogjes boven het stuur uitsteken. Dus moest ik voor het eerst in mijn bestaan als fietsenmakertje twee waslijnen spannen. Om zelfs daarvoor al op nog een verschil te stuiten tussen hedendaags en toendertijd.

In 1980 klemde je een remgreep vast op het stuur door een moer aan te draaien.

Tegenwoordig draai je een inbusbout omlaag.

Om zo’n moer aan te kunnen draaien, met een pijpsleutel, is er ruimte nodig om die moer. En die kan er ook weleens niet zijn in een wat gemangelde 40 jaar oude remgreep.

Paste die hedendaagse klem trouwens al evenmin in de oude greep.