Niet fietsen
Te fietsen | week 49
Toegegeven, het komt weleens voor dat ik bewust de beslissing neem om niet te gaan fietsen. Dat had er wat gezuld, alleen regent het dan ineens te hard, of staat de wind net wat te krachtig uit de verkeerde hoek, of dan zijn de strooiwagens overal gaan rijden. En als er dan niets dringt, is het niet heel moeilijk om zo’n ritje even uit te stellen tot een beter moment.
Doorgaans, evenwel, vergt het geen enkel besluit om niet te gaan fietsen zo’n dag. Dat niets komt dan niet ergens uit voort. Er mist alleen misschien wat. Alle druk of drang ontbreekt. Het bestaan voelt ook zonder fiets daarin al compleet genoeg.
Na dag of wat gaat deze stilstand als vanzelf knagen, zo was tot nu toe tenminste steeds. Dus dan wordt de fiets wel weer gepakt. Desnoods om enkel even op het gemak rondrijdend naar een podcast te luisteren, die aandacht verdient.
Ik ben nergens voor in training. Mijn doel is niet groter dan om lekker te kunnen blijven fietsen. Want dat lekkere fietsen vormt beloning genoeg op zichzelf. Dus is de enige drang die er bestaat om mijn fietsconditie niet te veel te laten versloffen. Mijn kont moet uren aan zadel kunnen blijven verdragen. Mijn onderrug moet dat beetje buiging naar voren zonder protesteren blijven toelaten. En ik mag nooit meer zo moe worden na een uur of wat weg dat de rest van de dag er daarop niet meer toe doet.
Toch zie ik dit besef als een negatieve drang om te blijven fietsen. Waar het me nu net gaat om de positieve drang. Om het idee, liefst ’s ochtends vroeg al, de dag zo in te richten dat er ruimte komt om een eindje te rijden. Daar zin in hebben dan. Er heel de dag naar toeleven ook. Ik ben nu eenmaal meer een avondfietser dan een ochtendrijder.
[x]#14780 fan maandag 3 december 2018 @ 16:04:53
