Das Glasperlenspiel | 219 – 312
Hermann Hesse
Halfweg de roman — al schijnt het boekverhaal gelukkig over 150 pagina’s op te houden — nog altijd de vraag: wat ben ik nu in hemelsnaam aan het lezen? Er gebeurt namelijk helemaal niets in Das Glasperlenspiel.
Hermann Hesse wijdde rustig een heel hoofdstuk van tientallen pagina’s aan de promotie van zijn protagonist tot ‘Magister Ludi’ — grootmeester in het glasparelspel. Terwijl al uit de subtitel van het boek blijkt dat hij die rang ooit bekleed heeft. Want, oei, de man was amper veertig, en de traditie schreef nu eenmaal voor dat pas iets oudere mannen voor die titel in aanmerking kwamen.
In een boek dat behoorlijk wat leesbaarder zou zijn als er eens een echt conflict in voorkwam, draagt zo’n abstract gehouden discussie over een promotie werkelijk nergens aan bij. Want, wat kan de hoofdpersoon er aan doen dat anderen over hem beslissen?
En ik weet niet wat me het meest verveelt. Het ontbreken van personages in het boek? De enige mensen die er tot nu toe in voorkwamen waren allemaal van die vergeestelijkte en daarmee uitwisselbare typjes. En enkel mannen ook nog. Vrouwen komen in de hele roman niet voor.
De tergende eenheid van plaats? Dat Kastalien, die republiek vol fijne luiden, waar een onbegrijpelijk spel de allerhoogste status heeft, is zo statisch als wat, en daarmee tergend vervelend.
Enfin, de unieke positie van Kastalien als reservaat van hoogstaand geestelijk leven is mogelijk niet houdbaar, zo is bij Josef Knecht gaan dagen in de laatste pagina’s van wat ik las ter corvee deze week.
Hopelijk staat er nu eindelijk iets te gebeuren in de roman.
[ lees mijn aantekeningen over Das Glasperlenspiel hier ]
[x]#14057 fan donderdag 3 mei 2018 @ 13:13:07
