it is dochs oars, sûnt 2001

[…] Eerder dit jaar stuitte ik ook al op het probleem grote moeite te hebben met allegorische vertellingen — zoals Das Glasperlenspiel er éen is. Die hebben iets té ouderwets gekregen, sinds de tijd dat schrijvers de grenzen gingen oprekken van waarover ze rechtstreeks konden schrijven. Elk boek dat nog bedekt vertelt over wat er in de echte wereld speelt, kampt met het probleem dat de lezer weet dat hij een vertaalslag moet geven aan de tekst, zonder dat het nut daarvan dus ooit duidelijk hoeft te worden.

Nu had ik me onder meer te bedenken dat deze roman uit een tijd stamt waarin de opstand van de horden, of noem de cultuurkritiek op, al decennia gevreesd werd. Kwam er daarop nog het Nazisme bij ook (Hesse begon ruim voor de oorlog met het schrijven van dit boek).

Alle kunst bestaat uit reductie, om door een vervorming duidelijkheid te verkrijgen over waar het de kunstenaar om gaat. En sommige manieren van reductie werken dus niet meer. […]

boeklog 26 v 2018