Reistijd
week 49
Mijn innerlijke plattegrond van de wereld is absoluut rijker geworden dit jaar. Altijd als ik fiets moest dat eigenlijk altijd door minstens éen straat waar ik niet eerder was.
Maar mijn innerlijke plattegrond blijft een merkwaardige kaart, vanwege de oneindig vele witte plekken. En reizen op een andere manier dan te voet of per fiets helpt daar niet bij. Snelwegen worden bijvoorbeeld bewust zo gemaakt dat automobilisten bijna niets zien van de omgeving. Daardoor schrikken ze niet zo gauw. Wordt het verkeer veiliger van.
Dus kloppen de verhoudingen nooit bij de afstanden die per auto worden afgelegd. De meeste van die kilometers zijn niet beleefd.
Reizen met de trein is al interessanter; omdat het spoor zo vaak achter de huizen langs rijdt, en juist niet van alles de fraaiste kant toont. Toch kijk ik tijdens mijn treinreizen zelden meer uit het raam — of hoogstens om een schatting te maken waar we ons zo ongeveer bevinden. Elke reis langs een vast parcours wordt algauw routine.
Toch is in dat reizen met de trein vandaag een fundamentele verandering gekomen. In plaats de negentiende-eeuwse route om de Zuiderzee te volgen naar de Randstad gaan de treinen uit het Noorden voortaan door de polders. Over de bodem van de zee. Dat scheelt een klein kwartiertje naar de hoofdstad – alleen neemt die reis nog altijd relatief veel tijd.
Helaas zijn grote delen van dat nieuwe spoor verzonken — om te voorkomen dat spoorwegovergangen nodig waren. Daardoor zal ook de treinreis door de Flevopolder een volkomen prikkelarme ervaring zijn. Tot de Oostvaardersplassen even uitzicht bieden dan.
En goed, die polder is zelfs bij het fietsen al aan de eentonige kant.
Omdat ineens dus ook het hele spoorboekje wordt omgegooid merk ik ineens dat mijn interne plattegrond van het spoornet extra ingewikkeld is. Bij mijn kennis om per trein van A naar B te komen, horen niet alleen afstanden, maar ook tijden. Omdat er doorgaans verschillende manieren zijn om ergens aan te komen.
Dus worden de komende maanden allereerst verwarrend. Tot weer alles gewoon lijkt; want mensen kunnen aan alles wennen. En dan is vreemd hoe het vroeger was.
En dus is Zwolle nu ineens het nieuwe knooppunt Amersfoort geworden; want neem éen probleem weg, dan ontstaat er vanzelf een ander.
[x]#10552 fan zondag 9 december 2012 @ 21:37:39
reisorganisaties op 12 december 2012 @ 20:05:07
Geen woorden meer aan toe te voegen. Al vindt ik de reis van Zwolle via Utrecht wel leuk om naar buiten te kijken.