Zij en ik | dopen « net eamelje

Zij en ik | dopen
week 41

ik:	Mij verbaast niets meer. Toen ik leerde dat anabolicagebruik bij mannen vaak samengaat met vroegtijdige kaalheid, zag ik meteen verbanden die er misschien wel helemaal niet zijn. Maar nogal wat Nederlandse topschaatsers zijn veel te jong kaal geworden. Ids Postma. Rintje Ritsma. Carl Verheijen…
zij:	Dus het zit overal?
ik:	Overal waar mensen veel geld kunnen verdienen en roem oogsten zullen ze er alles aan doen om te winnen. En sommigen gaan daar heel ver in. Lance Armstrong was al eens bijna dood, dus is het niet heel raar dat hij daarna besloten heeft nog eens alles uit dat leven te halen.
zij:	Niets van aantrekken dus zeg je. Valsspelen is menselijk.
ik:	Maak je vooral geen helden. Geniet van prestaties, geniet van het verhaal, van de spanning en van de ontknoping, maar mijdt het leeg gezelschap van de mensen die presteerden.
zij:	Dat is een behoorlijk cynische kijk op zaken.
ik:	Wat jij cynisme noemt, is al een hele tijd realisme voor mij.
zij:	Maar kun jij dan nog zonder bijgedachten naar een wielerwedstrijd kijken op televisie?
ik:	Net als ik een boek kan lezen, en daarvan ook kan genieten, terwijl de schrijver zich in andere boeken ontpopt heeft als een gruwelijke antisemiet.
zij:	En alle dopingnieuws van deze week was helemaal geen nieuws.
ik:	O jawel. Het is heel bijzonder dat niet éen, maar meteen een heleboel renners de collectieve zwijgplicht doorbroken hebben, en tegen hun baas hebben durven getuigen. Ook is duidelijk dat Armstrong jaren beschermd werd door de internationale wielerbond, en dat de UCI daarmee heel veel vragen te beantwoorden heeft. Al waren ook die geruchten er altijd al.
zij:	Zijn verhaal was te mooi om daaraan af te gaan doen.
ik:	Het kankerslachtoffer dat die ziekte overwon, en sterker terugkeerde dan ooit.
zij:	Het sprookje.
ik:	Al heeft Armstrong dan weer die kanker waarschijnlijk zichzelf aangedaan. Doordat hij al groeihormonen en anabolica slikte vanaf 1990. En het veel vaker voorkomt dat er dan kanker ontstaat.
zij:	Is dat ooit te bewijzen?
ik:	Nee. Wat wel vreemd is aan het verhaal van die balkanker is dat Lance Armstrong nooit beter gepresteerd heeft dan in het jaar van de kanker. Wat helemaal niet kan. En dat hij toen ook al nooit betrapt is op dopinggebruik. Terwijl zijn testosteroncijfers totaal niet meer konden kloppen. Er zijn andere sporters geweest met balkanker die misschien wel nu alleen nog leven doordat ze betrapt werden op die vreemde testosteronpieken.
zij:	Maar neem jij bijvoorbeeld de sportjournalisten nog iets kwalijk? Die hebben toch al die tijd meegeholpen om sprookjes te maken. Mart Smeets doet nu nog mee aan de NS Publieksprijs voor het beste boek met iets over Lance dat wel een sprookjesboek moet zijn.
ik:	Smeets is een entertainer, en geen journalist. Maar zijn sportjournalisten onnozeler dan politiek journalisten die net doen of wat er gebeurt in Den Haag vreselijk belangrijk is? Die politiek beschrijven als een heel spannende strijd, in plaats van een zompig moeras waarover tegelijk grotendeels elders beslist wordt?
zij:	Maak je geen helden, zei je.
ik:	Denk na. En blijf nadenken.
zij:	Dat is moeilijk.
ik:	Dat is ook lang altijd niet vol te houden.
zij:	Wat is jouw grootste teleurstelling op dit gebied dan? De grootste desillusie?