Coach
week 39
In de meeste sporten is de betekenis van een trainer of coach nog wel te begrijpen.
Zijn de sporters jong dan brengt zo iemand kennis over van hoe iemand beter kan bewegen. En zijn de sporters inmiddels getraind dan is zo’n coach een dwingend oog van buiten, die door deze afstand wat rommelen kan aan de opstelling of de tactiek.
Toch blijft de prestatie allereerst de verantwoordelijkheid van de sporter zelf.
Moeilijker ligt het al met de plaats die bondscoaches en bondstrainers innemen. Want, deze mensen hebben dan weliswaar misschien wel de meest verantwoordelijke baan op hun gebied in het land, zelden kunnen ze fulltime over hun sporters beschikken.
Zelfs de bondscoach van het Nederlandse voetbalelftal kan daardoor weinig anders doen dan van tijd tot tijd een zo goed mogelijk team selecteren. En dan zorgen dat die jongens het een beetje gezellig hebben samen.
Maar de bondscoach van het nationale wielerteam heeft waarschijnlijk de raarste positie van al. Wielrenners rijden namelijk slechts éen wedstrijd per jaar voor een nationale ploeg. Dat is de dag van het wereldkampioenschap. De rest van het jaar rijden ze in professionele ploegen, meestal met meerdere nationaliteiten naast elkaar.
Zo’n coach van de wielerbond kan dus weinig meer doen dan een adequaat team selecteren, zorgen dat de vliegreis naar het kampioenschap vlot verloopt, dat het hotel deugt, en de sfeer een beetje ontspannen blijft.
Tactiek doorgeven, of rollen verdelen, gaat verder al nauwelijks, omdat de bondscoach alleen vooraf de wedstrijd rechtstreeks met zijn renners kan praten.
Als deze bondscoach, zo’n man met éen dag in het jaar werk, dan gaat klagen over de renners die hij geselecteerd heeft, roept dat vragen op. Want hij had domweg ook andere renners kunnen selecteren. Of vooraf al voor de eer moeten bedanken, als het werkelijk zo erg was.
Waarop de conclusie uiteindelijk wel moet luiden: o ja, bondscoaches dienen allereerst om de media-aandacht te kanaliseren; liefst door sporters uit de wind te houden.
Leo van Vliet meende echter hardop te moeten kankeren over de mentaliteit van de Rabobankrenners. Alleen was dat na de wedstrijd. En nadat hij drie van de vier opgeroepen Rabobankrenners tot gedeeld kopman had gemaakt in zijn team.
Conclusie derhalve: coach Leo van Vliet deugt niet voor zijn vak. Zelfs al is dat vak niet meer dan een erebaantje van een dag.
Maar daarin is hij lang de enige niet.
[x]#10354 fan maandag 1 oktober 2012 @ 09:58:36
