Lek
Te fietsen | week 08
Mijn Clubman had in het hok ineens een lekke achterband opgelopen. Onverwacht. Zoals dat vrijwel altijd gaat met lekke banden. En het duurde voor mijn doen erg lang voor ik daar iets aan deed.
De Wet van Parkinson had toegeslagen; de tijd die een taak kost dijt als vanzelf uit naar de hoeveelheid tijd die er voor beschikbaar is.
Lekke banden kun je zo bezien het best onderweg krijgen — wat zo ongeveer het enige voordeel zal zijn aan een lekke band onderweg. Want een bandenwissel volgt dan meteen. Noodgedwongen. Je moet nu eenmaal verder.
Kan er thuis altijd nog besloten worden of de lekke binnenband geplakt wordt, of weg gegooid.
Ik ken mannen die zo de lekke binnenbanden een half jaar opsparen, om de hele bups dan in éen keer te plakken. Nieuw tubetje solution er bij, zodat het tenminste loont een nieuw tubetje te kopen. Klaar.
Maar zo vaak heb ik geen lekke band.
Voornaamste belemmering om de achterband van mijn Clubman te repareren was dat de fiets zo verschrikkelijk vies was. Bovendien heb ik meerdere fietsen. Een tijdje zonder die ene speciale winterfiets doen, is dan geen grote opoffering.
De fiets moest eerst ook van het hok naar de hal verhuizen, om daar nu eens echt op te drogen. En vervolgens wachtte ik op die ene februaridag dat het geen straf zou zijn om de fiets buiten met een warm sopje af te nemen.
Dat was nog lang wachten, gegeven de lage temperaturen deze maand.
Dus eigenlijk was het grootste probleem dat er speelde dat ik geen zin had gehad om een aangekoekte winterfiets in mijn badkamer te gaan wassen. En waarom zou dit dan zijn?
Een puntig stukje schelp, vast van een fietspad ergens, had zich dwars door de dikke antileklaag gepeurd, zo bleek uiteindelijk. Het lek was nogal klein.
[x]#13787 fan maandag 19 februari 2018 @ 14:30:50
