Voetbal is een jurysport, en zeur verder niet
Er is met enige ontzetting gereageerd op mijn bekentenis dat ik geen favoriete voetbalclub heb. Het lijkt haast of ik verklaarde eigenlijk geen man te zijn.
Maar voetbal heeft voor mij éen fundamenteel probleem; nog afgezien van de overdreven aandacht in onze cultuur voor dat spel, en de moeilijkheden daarmee annex. Het is in het voetbal te moeilijk om een doelpunt te scoren als de deelnemende teams een beetje niveau hebben. En dit maakt dat het uitermate goed loont om via trucjes betere scoringsmogelijkheden te versieren. Of andersom, om de tegenstander in het geniep het scoren te beletten. Ook al, omdat uiteindelijk maar éen man beslist of de daarbij begane overtreding ook echt een overtreding is.
De arbiter. In het Duits de ‘onpartijdige’ genoemd. De scheidsrechter.
In het gewone recht wordt de onpartijdigheid van de rechter gesymboliseerd door de blinddoek van vrouwe Justitia. In het voetbal is het de scheidsrechter die vrijwel blind is. Weliswaar staan er twee geleidehonden langs de kant, die met vlaggetjes kunnen zwaaien, en is er tegenwoordig een vierde official om de tijd bij te houden. Maar die ene man, met zijn beperkte waarnemingsvermogen bepaalt, en heeft daarmee een enorme invloed op de wedstrijd, en dus de competitie. Dit maakt voetbal allereerst tot een jurysport, waarin de beoordeling van éen feilbaar mens de uitslag beïnvloedt.
Ik kijk ter ontspanning liever naar sport waarin de arbitrage onzichtbaar is, dan naar wedstrijden waarin zulke immense beloningen kunnen staan op onsportief gedrag.
[x]#5856 fan vrijdag 8 mei 2009 @ 11:28:20
