Oktober
Te fietsen | week 40
Het schijnt iets van 92% van de tijd niet te regenen in Nederland. En toch voelt 2017 aan als natter dan normaal. Terwijl ik alle mogelijke apps op mijn telefoon heb die het weerbeeld tonen; en ik dus niet eens naar buiten wil als het zo dadelijk gaat gieten.
Helemaal zuiver zijn die toekomstvoorspellingen alleen nooit. Vijf minuten vooruit kijken, lukt de software al aardig, bij vijftien minuten is de foutmarge al een stuk groter, en wie wil weten hoe de vlag er over vijf uur bij hangt, heeft hoogstens iets aan Buienradar of Weerplaza om te zien wat de algemene trend kan zijn.
En het is ondertussen herfst geworden. Dus vallen er met regelmaat buien in dit zeeklimaat. Om dat te weten heeft niemand enige technologie nodig.
Vrijdagavond werd ik alleen toch nog overvallen door de regen. Een frontje ergens in de verte had zich in de uren dat ik fietste zo verdiept dat het heel ineens wat water meer bevatte. KNMI kondigde daarop zelfs een waarschuwing af voor het verkeer: Code geel. En toen ik van het oosten uit de regenzone in reed, plensde het ook direct hevig op mij neer. Zonder overgang.
Merkwaardigste aan die regen was alleen toch dat die zo warm aanvoelde.
Dit maakte de onderdompeling minder erg.
Ik was alleen zo nat, en had ook niets bij me om me droog te boenen, dat het me niet lukte om het scherm van mijn telefoon te ontgrendelen schuilend in een tunneltje. Touchscreens werken niet met natte vingers. Dus duurde het nog twintig minuten voor ik thuis kon zien hoe erg de regen echt was geweest die mij even had geteisterd.
Een vreemd noodzakelijk voelende bevestiging.
Waarmee deze episode me dus nog iets leerde. Dat een fietsrit kon uitlopen tot dat het donker is, maakt op zich niet zo veel uit. Behalve dan dat het daarmee onderweg veel meer moeite zal kosten om het weer in te schatten door even naar de lucht te kijken. Want die lucht kan nogal zwart zijn, in het donker.
Dùh.
[x]#13319 fan maandag 2 oktober 2017 @ 22:58:31
Harry Perton op 3 oktober 2017 @ 10:15:29
Protte water was dat. Ik vergeet nooit hoe ik eens een pakket boeken uit Haren zou ophalen. Buienradar gaf een mooi schoon luikje van twee uur aan tot de volgende zondvloed zou arriveren. Deze overviel me echter al na een kwartier uur gaans even over de grens van de stad met Haren.