Blote benen
Te fietsen | week 21
Om toch eens te boekstaven: ik fietste in 2017 voor het eerst met blote benen op 11 mei. Voor mijn gevoel is dat aan de late kant in het jaar. Waarbij overigens vooropgesteld zij dat ik geneigd ben mijn knieën langer bedekt te houden dan gemiddeld; een hardloopverleden heeft die gewrichten wat kwetsbaar gemaakt.
Begin april was er ook al een zondag waarop ik andere fietsers met blote benen rond zag rijden. Naar mijn idee was de wind toen nog te schraal.
Toch is het zo veel prettiger om te kunnen fietsen zonder dat er iets om je knieën zit dat de beweging belemmert, dat ik misschien wat eerder zou moeten durven. Ik rijd er ook meteen sneller door, en houd die hogere snelheid bovendien makkelijker vol.
Van de weeromstuit word ik daardoor wel zo’n vent die meent dat de hele zomer in korte broek te kunnen lopen. Omdat de lange broek me dan ineens handicapt, en mijn garderobe geen rokken of jurken kent; want zo is de cultuur nog niet.
Vreemd nadeel aan de korte broek: ineens wordt daarmee ook van belang welke sokken ik draag. Of niet. Waar een lange broek rustig afdekt dat er die keer gekozen werd voor een zwart paar van Darn Tough Vermont, met een witte boord, waarop rode bolletjes.
Vrijwel parallel aan de overgang van lange broek naar korte broek op de fiets is er een stap van dichte schoen naar sandaal. Al zit ook daar een medische reden achter: mijn voorvoeten zwellen een maat of twee op bij warm weer; wat daarop de pijnlijke zenuwreactie ‘hot foot’ veroorzaakt. Want geen dichte schoen biedt zo veel extra ruimte. Waar bij een sandaal het bandje om de voorvoet simpelweg wel wat wijder kan worden gezet.
[x]#13148 fan maandag 22 mei 2017 @ 11:58:34
