Sleutellust
Te fietsen | week 17
Een fiets is een stuk gereedschap; en daarmee eigenlijk een onbezield iets. Des te verwonderlijker daarom dat er toch een band kan groeien met zo’n ding.
Soms is de reden van die gevoelens wel ongeveer duidelijk, overigens. Want ware die Batavus Sprint niet mijn eerste fiets geweest gekocht van eigen geld, en had ik daarop niet mijn eerste fietsreizen gemaakt, dan was dat ding al lang geleden afgedankt. De achtervork brak bij de pat; wat het frame onbetrouwbaar maakte. En de fiets was relatief zwaar, en tegelijk nooit stijf genoeg om met redelijk wat bagage snel van een berg af te rijden.
Speelt misschien ook nog mee dat ik door de Batavus Sprint veel over fietsonderhoud heb moeten leren.
Want leren hoe je een band plakt, hoorde wel nog tot mijn opvoeding. Hoe je een gebroken spaak vervangt zeker al niet meer. En al helemaal niet hoe je die dan vervangt als de nieuwe spaak precies achter de cassette in de flens van de naaf gestoken worden moet.
Helemaal vrijwillig ging het aanleren van de benodigde nieuwe vaardigheden aanvankelijk overigens nooit — daarvoor moest er al iets kapot gaan. Onderweg. Zonder een fietsenmaker in de buurt. Als de nood me tot onhandige improvisatie had gedwongen, en dat me vervolgens niet zinde.
Maar de laatste jaren ligt dit allemaal anders. Zo pijnigt het me nu hoe de fietsen die ik deze winter gebruikte er uit zien. Een grote voorjaarsschoonmaak is dringend gewenst. En ik heb ook zin die te doen.
Enerzijds komt dit vanzelfsprekend omdat er de laatste jaren meer fietsen dan ooit in mijn schuur kwamen te staan — het bezit van die dingen werd blijkbaar belangrijker.
Anderzijds lijkt me dat ik sinds YouTube, en de aankoop van de meeste noodzakelijke gereedschappen, ook zo veel aan hobby-fietsenmaker ben geworden, dat al die nieuwe competenties er om vragen met regelmaat te worden ingezet.
[x]#13099 fan woensdag 26 april 2017 @ 22:22:22
