Snotraket
Te fietsen | week 05
Nimmer zit ik op een fiets te juichen hoe prachtig het toch is om een lichaam te hebben dat vrijwel probleemloos werkt. Dat zelfs nauwelijks protesteert als het onmogelijke opdrachten te verrichten heeft; zoals om tien uur lang vrijwel dezelfde houding aan te moeten nemen, omdat ik toevallig het idiote idee had 250 kilometer te willen doen.
Het is zo gemakkelijk om gezondheid, en een goed functionerend lijf, als volkomen vanzelfsprekend te ervaren. En om nooit eens stil te staan bij dit rijk bezit.
Toegegeven, sommige van mijn lichamelijke vermogens zijn iets te perfect. Zodra het kouder wordt, verhogen de slijmvliezen in het hoofd hun productie nogal. Dan zit ik onder het fietsen al gauw met een onnodig grote lading snot in mijn kop. En aan die overbodigheid moet dan met regelmaat wat gebeuren.
Dus heb ik me al heel lang geleden aangeleerd éen neusvleugel met een vinger dicht te drukken, en de andere half over mijn schouder leeg te maken, zonder daarvoor mijn loop- of fietsbeweging te onderbreken.
Neussnuiten lijkt me niet de juiste benaming voor deze handeling — voor dat snuiten heb je iets nodig dat de boel opvangt of afdekt, zoals een zakdoek.
Amerikanen zouden zeggen dat ik snotraketten lanceer. Alleen klopt die metafoor van de raket ook niet helemaal; of het zou moeten zijn dat menig raket na de lancering in stukken uiteenvalt; opvallende sporen achterlatend in de lucht.
In elk geval is tekenend dat ik enerzijds de goede woorden niet weet te vinden om deze lichamelijke handeling te beschrijven — wat er op wijst dat de zinnen niet klaar liggen; en daarmee dat er taboes kleven aan het hebben van snot; terwijl al dat neusslijm vanouds nochtans een tamelijk nuttige functie heeft om te kunnen overleven.
Maar bestond er al een taboe op spugen in het openbaar of snot lanceren in de tijden van voor het TBC-gevaar?
Anderzijds betrap ik mijzelf er nogal eens op dat wat ik me aanwendde tijdens het sporten in de buitenlucht gauw eens het normaal is. Mits niemand me daarbij zien kan. In het zicht, of binnenshuis, is het geen enkel probleem om even een zakdoek te gebruiken. Al blijft dat hulpmiddel onhandig. En vies.
[x]#12974 fan zondag 19 februari 2017 @ 22:22:22
