52 x 22
Te fietsen | week 43
Dubben over de juiste versnelling van een singlespeed of fixie is iets vanzelfsprekends Zo’n fiets heeft er slechts éen. En perfect zal die nooit worden. Er moet allereerst mee te leven zijn het grootste gedeelte van de tijd.
Maar toen ik de minst slechte formule gevonden dacht te hebben — 44 x 17 in de zomer, en 44 x 18 in de winter — dwong zich de vraag op of ik nu niet ook de tandwielverhouding van mijn Clubman moest gaan aanpassen.
Want deze fiets gebruik ik in de praktijk ’s winters nogal vaak als singlespeed; ondanks de acht mogelijke versnellingen aanwezig.
De vijfde versnelling van een Nexus of Alfine achtversnellingsnaaf rijdt namelijk het lichtst, want die verandert niets aan de verhoudingen tussen de gemonteerde tandwielen voor en achter. Dat is een 1:1-versnelling.
Enkel met een stevige rugwind, of bij een onmogelijk tegenwind, gebruikte ik de afgelopen winter de overige zeven versnellingen ook nog eens.
Punt is daarbij ook dat er wel een grote stap van 22% zit tussen de vijfde en de zesde versnelling van zo’n Shimano Nexus of Alfine naaf. Ofwel, maakte ik de tandwielverhouding tussen voor en achter net te groot, dan zou ik behoorlijk snel moeten rijden om nog soepel naar een hogere versnelling te kúnnen schakelen.
Leek een 44 x 19 me het verstandigst. Slimmer in elk geval dan weer een 44 x 18.
Werd het uiteindelijk toch een 52 x 22. Want dat voorblad met 52 tanden lag er ook nog altijd, en daar zat nu eenmaal wel een kettingrand op die voorkomt dat mijn broek vies wordt. Of tussen de ketting wappert.
En losse tandwieltjes achter hoeven hoogstens drie euro te kosten. Terwijl aantrekkelijk ogende kettingranden nauwelijks te vinden zijn onder de zestig euro — wat me altijd te begrotelijk was.
[x]#12078 fan donderdag 29 oktober 2015 @ 11:07:08
