Beneveld
Te fietsen | week 42
Mist gaat samen met het ontbreken van wind, zo dacht ik altijd. Tot gisteravond. Toen woei het wel degelijk windkracht 3 à 4 Beaufort uit het zuidoosten, terwijl er door alle nevel betrekkelijk weinig zicht was.
Blijkt er ook nog zoiets te bestaan als advectieve mist, waarvoor juist wind nodig is — want dit soort mist ontstaat nu net als warme lucht over een koud oppervlakte wordt geblazen.
Maar de verklaring van het verschijnsel interesseerde me matig op het moment dat ik nog met de gevolgen had te kampen. Want niet alleen mistte het, ook werd het al donker op het moment dat ik nog een kleine anderhalf uur naar huis moest fietsen van de bibliotheek. Tegen de wind in.
Op zulke momenten is het bezit van een goede LED-koplamp een zeldzame rijkdom.
En het had ook iets knus om dat licht als ware het de lamp van een vuurtoren door de duisternis heen te zien priemen. Het vocht in de haast verzadigde lucht zo bijna zichtbaar makend.
Tegelijk had ik die 80 lux wel nodig, mede omdat mijn bril telkens weer langzaam dicht bewasemd werd door de mist.
De wereld wordt nogal klein op zulke momenten. En ondanks alle extra concentratie die het fietsen vergt, kun je schrikken van niets. Een plots opdoemende tegenligger, zonder licht. Twee wandelaars die menen dat het slim is om in het donker aan de linkerkant van het fietspad te gaan lopen.
Avonturen genoeg te beleven kortom, zelfs op een routineritje, omdat fietsen nog altijd een bezigheid is die zich in de buitenlucht afspeelt.
[x]#12075 fan woensdag 28 oktober 2015 @ 18:43:28
