Bagage i

Bagage i
Te fietsen | week 52

Stap ik op de fiets om boodschappen te doen dan wordt er een rugzak omgegord. Maar gaat het me meer om het fietsen zelf, dan is de fiets het lastdier en krijgt die een tas mee te torsen.

Toch ligt in de praktijk deze scheiding niet zo zwart-wit. Want ik ga ook weleens boodschappen doen in een dorp verderop. Murw dan van een ochtend achter de computer; mijn pauze combinerend met iets aan vrolijke inspanning buiten.

Dus fiets ik ook weleens 25 kilometer met een rugzak om. En zolang daar niets in zit, kan dit best.

Rugzakken worden pas een last als er gewicht in gaat. Dan kunnen ze nog vervelend de bloedsomloop in mijn schouders afklemmen, of een nare drukplek geven op mijn rug. Zwijg ik nog over de zweetplekken daar. Die last is hoogstens enige kilometers vol te houden.

Aan fietstassen heb ik in de loop der tijd van alles gehad. Van enorme PVC-gevaarten, met multiplexen achtervlak, waar de kranten in moesten om te worden bezorgd, tot luxe waterdichte afpaktassen voor op vakantie.

En toch houd ik inmiddels erg van de grote zadeltas — al lijk ik daar in Nederland vrij alleen in te staan.

Belangrijkste reden daarvoor is dat al mijn fietsen een zadel hebben, met metalen tashaken bovendien, waar zo’n tas dan aan te hangen is. Terwijl slechts twee van mijn fietsen een bagagedrager hebben.

Ook hangt bagage daar beter. Elke fiets is ontworpen om op zadelhoogte een groot gewicht te torsen. Dus vallen die paar kilo meer in de zadeltas niet op. Die hebben geen invloed op het rijgedrag verder.

Komt daar nog bij dat traditionele fietstassen in de winter, als de wegen er nat bijliggen, nogal smerig kunnen worden van opspattend vocht met troep daarin. Een zadeltas hangt hier te hoog voor.

Moet ik wel toegeven dat zelfs de grote zadeltas beter kon. Sinds begin dit jaar rijd ik daarom rond met die tas op een metalen rekje. Kostte omgerekend liefst € 50 om dat ding uit het Verenigd Koninkrijk hier te krijgen. Maar nu is de tas in tien tellen aan een zadel te hangen, en in drie tellen weer los.

En ineens ook fiets ik een stuk minder vaak met een rugzak om.