Selexyz
week 12
Het heeft jaren geduurd voor ik de naam begreep die de keten grote boekhandels in de steden ineens had. Selexyz. Spreek dit uit als ‘selecties’. En heb daarbij ook nog ‘xyz’ in de naam; een rijtje dat net als ‘abc’ fijn naar het alfabet verwijst, en daarmee geletterdheid belooft.
Ik ga ook nooit naar een Selexyz. Die winkels heten zoals ze voordien heetten. De Tille. Scholtens-Wristers. Broese. Scheltema.
En dat het mij al jaren kostte voor ik de naam foutloos spellen kon, laat staan begreep, was een teken. Ik ben doelgroep. Of beter, was doelgroep. En ik vond dat gedoe met ‘xyz’ niet zo prettig. 1
De meeste van mijn landgenoten zijn geen publiek voor de boekhandel. Die op zich overigens een economische activiteit van niets is, vergeleken met de meeste andere bezigheden. De Nederlander koopt gemiddeld nog geen drie boeken per jaar, en vindt die dan ook nog te duur.
En de meeste boeken die verkocht worden, zijn een cadeau voor een ander.
Ik daarentegen heb jaren gehad dat ik evenveel boeken kocht in een week als twee gemiddelde Nederlanders in een jaar. En niet om weg te geven. Toch doe ik mijn inkopen zelden bij een filiaal van Selexyz. Als ik daar binnenloop, is het vooral om even te kijken wat er in de ramsj ligt. Maar sinds de ramsjkrant ook online te vinden is, hoeft dat zelfs niet meer.
Zulke grote boekhandels doen namelijk precies wat ze niet moeten doen. In plaats van hebberig te maken, door hun overvloed, deprimeren ze me slechts. Omdat er naast elk begerenswaardig boek minstens tien keer zo veel onzinboeken worden uitgegeven in Nederland. En omdat zelfs de Selexyz-winkels bijvoorbeeld nauwelijks Duitse boeken verkopen, en van het aanbod aan Engelstalig werk ook maar een heel bescheiden beetje.
Nu goed, dan zou ik nu de verdiensten van de kleine gespecialiseerde boekwinkel horen te schetsen. Of die van het op liefde drijvende antiquariaat. Omdat daar geen studenten achter de kassa zitten die de boekverkoop er even bij doen voor enkele uren in de week, anders dan bij de megastores. Maar de realiteit is dat ik toch heel zelden een interessante gedachtewisseling heb gevoerd over boeken, of over lezen, in een winkel.
Het bijhouden van een boeklog leidde in enkele jaren tot meer en diepere discussies dan een heel leven aan winkelbezoek.
Ook in die zin verplaatste alles zich naar internet.
- Eén van de grootste fouten van het concern was dat het te laat inzag dat internet de boekhandel compleet zou kunnen wegvagen. De andere fout was dat niemand spontaan Selexyz goed spelt, dus toen er eenmaal wel een website was met boekverkoop, bleek die heel moeilijk te vinden. [↩]
[x]#9962 fan zondag 25 maart 2012 @ 10:33:58
