Doktor Faustus | bladzijden 336 t/m 446
Thomas Mann

Een leesproject als dit, gaat tegen mijn gewone manier van lezen in. Maar door zeven weken uit te trekken, om zo’n telkens te dik gebleken roman gestructureerd te lezen, werd die taak gesplitst in overzichtelijke partjes. Daardoor ben ik ook verder in Doktor Faustus gekomen dan ooit eerder lukte.
Alleen wordt een probleem dat ik normaal, als een boek me weinig zegt, en het me desondanks lukt tot op tweederde te komen, vanaf nu sterk zou gaan versnellen. Om er maar vanaf te zijn.
Wat zo’n uitgave me te zeggen heeft is dan wel duidelijk. Hoogstens moet de resterende inhoud nog even diagonaal doorgenomen worden, om te voorkomen dat ik alsnog verrast wordt, met iets nieuws.
En Doktor Faustus heeft me tot nu toe vooral een taaie zemel van een verteller gebracht.
De eigenlijke hoofdpersoon van het boek, Adrian Leverkühn, is dan wel weer een bevlogen man. Maar hem vind ik dan weer telkens veel te absolute uitspraken doen, om daar enige sympathie voor te voelen.
Dit zijn dan typisch elementen van zo’n boek, waarover literatuurwichelaars enthousiast opmerken dat het dionysische karakter van Leverkühn zo prachtig benadrukt wordt door de apollinische rust van zijn vriend Zemelbloem. Maar voor mij levert de manier waarop het verhaal me gepresenteerd wordt allereerst op dat ik zo zelden vergeet aan het lezen te zijn.
In het boek zijn de heren ondertussen in 1914, en dus de Grote Wereldbrand aangekomen. Behalve dat gebeurde er betrekkelijk weinig.
Enfin, nog twee weken van dit.
[zie de hele reeks over Doktor Faustus hier]
[x]#8211 fan zaterdag 29 januari 2011 @ 08:00:00
Gezellig op 31 januari 2011 @ 10:20:47
…en dan te bedenken dat Mann zijn lezers aanraadde, zijn boeken minstens (!) twee keer te lezen…