it is dochs oars, sûnt 2001

Wat vind ik nu een mooi boek

Er is nog een andere manier om naar boeken te kijken. Niet door ze te lezen, maar door ze te beschouwen als voorwerp. Dit lijstje van Joseph Sullivan prikkelt me al een tijdje op toch ook zelf eens mijn favoriete boekontwerpen op een rijtje te zetten.

Maar, mijn smaak is nogal traditioneel.

Zo’n nauwelijks gestileerd boekje als The essential Hardy vind ik er fraai uitzien. Al doet wel aan het uiterlijk af dat er een hele reeks van deze boeken bestaat, waarin de Hardy ineens maar een variatie op een vast gegeven is.

Het mooiste boek om in handen te hebben, is de dichtbundel Hûn oan’e himel van Cornelis van der Wal. Dit komt vooral door de sterrenstof op het omslag. Beweeg het boek iets, en de kleur van het kaft verandert heel subtiel mee. Dat effect is met een scan totaal niet over te brengen.

En ik geef toe ook weleens door een mooi of opvallend kaft verleid te worden tot aanschaf van een boek. Marc Kregting’s boek De Leliering heeft ook weer een voorkant waarvan het werkelijke betoverende effect nauwelijks met een scan te vangen is.

Helaas zal ik dit boek nooit uitlezen, noch op boeklog bespreken. Goed daarom, dat het maar € 1,49 kostte.

Wat vind ik nu een mooi boek? | 02

Interessant, die trend van dit ogenblik om boeken uit te geven zonder titel of andere aanduiding op de voorkant. Het boek hieronder heet The Black Swan. En nee, een heruitgave van Naomi Campbell’s roman is het niet. Dit boek werd geschreven door Nassim Nicholas Taleb. Het is een beetje een hype op het moment, maar dan éen waar ik me voor de verandering nu wel eens in interesseer.

Ons onvermogen risico’s of de kans dat iets gebeurt goed in te schatten, daar gaat het over.

Helemaal maar afzien van typography zal een boekontwerp ook minder onderhevig maken aan modes, misschien. Kijk ik naar een boekje als Canetti’s Fliegenpein, dan stoort de belettering me tegenwoordig wat. Terwijl ik dit boekje toen het net uitkwam in 1992, niet alleen om de vormgeving, maar ook vanwege het handzame formaat, éen van de mooiste uit mijn verzameling vond.

Datzelfde gold lang voor Handke’s kloeke bundel met aantekeningen. Al vond ik dat boek vooral zo mooi omdat het tekeningetje van dat rode kluwen doorloopt op de zijkant.

Enfin, boeken moeten gelezen worden. Dat leer ik hier dan wel uit.

Wat vind ik nu een mooi boek? | 03

zie ook deel1 en deel 2

Het is rijkelijk vroeg, vind ik, maar de eerste jaaroverzichten verschijnen her en der alweer.

Nu kan iedereen elk moment al zien welke boeken ik in 2007 de moeite van het lezen waard vond, daar hoef ik niet apart aandacht voor te vragen. Iets anders is dat boeken soms meer zijn dan hun inhoud. Ook de vormgeving kan iets bijdragen. En het is misschien niet gek daar voortaan wat vaker aandacht aan te besteden.

‘The Book Design Review’ heeft zijn favorieten voor 2007 alweer klaargezet. En ik vind uit dat lijstje deze voorkant van de gedichten van Zbigniew Herbert wel iets hebben.

Juist door het ontbreken van tekst, en dus fontkeuze, heeft zo’n kaft weinig kans om te verouderen. Tenzij de antirokers-lobby nog hysterischer wordt dan al is.

Vergelijk zo’n kaft als dat van hierboven nu eens met dat van deze roman van Eco.

Dit is een bona fide designklassieker, die in verschillende overzichtsboeken staat die ik heb. En toch kan ik er niet anders naar kijken, dan met het idee ‘dat was ooit zo’.

Uit wat er de afgelopen maanden op boeklog bijkwam, viel het kaft van dit boek van Blackburn me positief op, al komt dat op deze scan nauwelijks over. Maar daar houdt het ook wel weer mee op, zo’n beetje.

Het is makkelijker aan te wijzen welke boeken ik er nu lelijk vind uitzien. En tegelijk doet dat er meestal weinig toe. Zulke boeken gaan in de kast, of op de stapel; daar is dan alleen de zijkant nog maar zichtbaar van.

Een lillijk voorkant zal me ook zelden van aanschaf weerhouden, daar zijn al genoeg andere redenen voor.

A Mind of Its Own
David Friedman

Wikipedia heeft voor mij inmiddels vooral nut als vertaalwoordenboek. Ken ik een woord alleen in de ene taal, dan kijk ik bij het lemma op Wikipedia in de kolom links of er in de andere taal ook aandacht voor is. Vandaar dat ik nu weet wat het Nederlandse begrip voor het Engelse ‘codpiece‘ is:

Braguette.

Of, ookwel schaambuidel, danwel kulzak. Een mode uit de 15e en 16e eeuw. Toen de mannen nog geen broeken droegen, maar alwel lange kousen. En het zaakje toch keurig uit het zicht moest worden geborgen.

Braguettes zijn ook nuttig om met een wat oubollig Renaissance-schilderij [van George Pencz] een aardig boekomslag te maken. Een boekomslag voor een cultuurgeschiedenis van de penis.

boeklog 903

Wat vind ik nu een mooi boek? | 04

zie ook deel1, deel 2, en deel 3

Dagblad De Pers heeft vandaag aandacht [pdf] voor de lelijkheid waarmee Nederlandse uitgevers hun boeken kaften. Foto’s uit stock zetten ze erop, in plaats van op maat gemaakte illustraties.

Nu goed, beter omslag dan A Mind of Its Own zal ik dit jaar waarschijnlijk niet te zien krijgen. Maar soms, soms ook schuift ineens mijn smaak wat op. Zo vond ik bijvoorbeeld de omslagen van de paperbacks van John McPhee nogal nietszeggend. Ondertussen vind ik ze eigenlijk steeds mooier worden. Waarschijnlijk omdat ze bij elkaar passen.

Wat vind ik nu een mooi boek? | 05

zie ook deel1, deel 2, deel 3, en deel 4;

Veel besproken op boeklog, het essay van Walter Benjamin: Das Kunstwerk im Zeitalter seiner technischen Reproduzierbarkeit. Dit is de voorkant van de nieuwe Penguin-uitgave, in de reeks Great Ideas iii. Fantastisch toepasselijk ontwerp, van David Pearson.

[Ziet ook zijn ontwerpen van de reeks Great Ideas i, en Great Ideas ii]

Wat vind ik nu een mooi boek? | 06

zie de hele serie

Dat ‘Woodbine’ een merk sigaretten was, wist ik. Het wordt nog al eens genoemd in de Britse literatuur. Maar hoe een doosje ‘Woodbines’ eruit zag, wist ik niet. En daarom ontging me dat Tony Meeuwissen die overbekende layout in 1974 gebruikte voor haar ontwerp van het kaft voor Billy Liar.

Een boek dat ik indertijd puur om het uiterlijk van het kaft gekocht heb — uit een bak met voor de winkel waardeloze boeken.

Herinner ik me ineens dat dit geintje ook in Nederland weleens gebruikt is. Het pakje Belinda was het kaft voor een boek van Peter Andriesse, naar ik meen. Voor de hand ligt dat dit Zuster Belinda en het geheime leven van dokter Dushkind was — maar daar ben ik niet zeker van.

De vraag is nu alleen wel of ik het uiterlijk van het boek minder mooi vind, in deze wetenschap.

Iets dat ook al speelde bij Clive James, en diens Cultural Amnesia, en waar ik nog niet uit ben.

Een jaar in lijstjes | 2008-3 mooie boeken

The Book Design Review heeft al even terug zijn favoriete boekontwerpen online gezet. Ik zag verder dat Typophile vorige week een aardige wedstrijd had, waarin deelnemers een kaft moesten maken voor een willekeurig lemma van Wikipedia, met gebruik van een foto uit de Life-archieven. Ik lees bovendien regelmatig de Caustic Cover Critic, en toch is me nauwelijks een boekomslag bijgebleven waar ik echt van opkeek.

Nu goed, op éen na. Om het voetbadje.

En omdat ik het beeld van een geheel van boven bekeken kop koffie zo sterk vind, zoals als eens bleek, met deze al eens hier afgebeelde foto:

Terwijl dat beeld ook maar weer geleend is, van een grafisch ontwerper uit de jaren dertig. Ludwig Hohlwein, wellicht. Maar ik heb het origineel nog niet teruggevonden.

eerder in deze reeks

Wat vind ik nu een mooi boek? | 07

Lang was mijn plan iets te doen met het hierboven afgebeelde boekenkaft, en ook een postje te wijden aan lelijke vormgeving. Vooral in de jaren zeventig, en in het begin van het desktop design, zijn er behoorlijk verschrikkelijke omslagen gemaakt.

Tegelijk ook begreep ik dat het weinig zin heeft. Kaften doen er niet meer toe als een boek eenmaal gelezen wordt. Bovendien vind ik lelijke omslagen eerder grappig dan storend. Terwijl een slecht vormgegeven inhoud me wel zeer kan storen.

Heel ergerlijk is het bijvoorbeeld om een boek op glimmend papier te drukken, terwijl de tekst daarin belangrijker is dan de illustraties, zoals de uitgever van Alberto Manguel een paar keer presteerde.

Maar nog ergerlijker is wat Augustus deed met de fotosyntheses van Rudy Kousbroek. Terwijl het in de boeken telkens gaat om wat er op een foto te zien is, zijn die foto’s met een zo grof raster afgedrukt dat Kousbroek regelmatig details beschrijft die er helemaal niet lijken te zijn.

Zulks stoort, en zet zich vast in vooroordelen over de uitgever.

Wat vind ik nu een mooi boek? | 05 bis

Vorig jaar gaf ik al eens aan hoe geniaal ik dit kaft ontworpen vind.

Maar toen wist ik nog niet half hoe goed het ontwerp werkelijk is. Pas met het boek in handen, blijkt dat de voorplaat geen foto is. Er zijn machinaal rillen getrokken in het karton om zo heel realistisch het effect te imiteren dat er verschillende boeken naast elkaar staan.

Wonderbaarlijk toch dat uitgevers zo zelden zo’n kleine extra moeite nemen, en dat deze tijd van mechanische reproductie meestal meer van hetzelfde oplevert. En winstmaximalisatie.

Wat vind ik nu een mooi boek? | 08

Goed idee. Sommige boeken hebben werkelijk een te verschrikkelijk kaft om mee in de trein te gaan zitten. Daar kan heel goed wel iets appetijtelijks van worden gemaakt.

Enfin. Het zijn doorgaans wel Penguins uit de jaren ’70 die mij met plaatsvervangende schaamte vervullen. En die heb ik al snel uit in minder tijd dan kaften zou kosten.

[via]

Sentiment over goedkope paperbacks

Interessant overzicht van bijna alle Salamander-pockets, bij Lenoirschuring [via]. Interessant, omdat zo’n reeks aan boekomslagen allerlei ideeën en opinies oproept.

Zo vond ik de kaften die na 1989 geproduceerd zijn voor de reeks bijna altijd vreselijk. En niet eens omdat dan ineens vooral foto’s gebruikt worden, in plaats van illustraties. Maar het is of die omslagen op de computer ontworpen zijn toen daar nog niet zo veel mee kon. Of dat ze nog te kort geleden op de markt waren om al vertedering op te roepen, door de onhandigheid van toen.

Nu is de Salamander-reeks maar éen van verschillende goedkope series waarin Nederlandse uitgevers hun ervaren titels opnieuw uitbrengen. Deze hield bovendien in 1996 op. En ik bezit ook maar relatief weinig van die boeken. De Multatuli‘s. Wat Bob den Uyl‘s. Piet Grijs. Tegelijk heb ik meer titels dan verwacht in een Salamander-uitgave gelezen.

Een jaar in lijstjes | 2009-2

Amazon.com organiseert een verkiezing voor de mooiste boekcover van het jaar [inloggen verplicht, werkt niet in alle browsers]:

Padgett Powell, The Interrogative Mood

Een jaar in lijstjes | 2009-5

The Way Through Doors, Jesse Ball

The Top Ten Covers of the ’OOs

Een jaar in lijstjes | 2009-11

The Book Design Review heeft een eindejaarslijstje met favoriete ontwerpen. En geen daarvan vind ik heel opmerkelijk.

Een nieuwe persoonlijke favoriet uit 2009 is het ontwerp voor: Things We Didn’t See Coming, van Steven Amsterdam. Al moet dit boek strik genomen nog verschijnen.

Witte azalea’s…

Wat is er zo bijzonder aan het schilderij ‘Witte azalea’s in blauwe gemberpotjes’ van Jan Voerman, dat eenzelfde uitgeverij binnen enkele jaren de rechterhelft twee maal gebruikt voor een boek?

Zutphen

Wim de Bie, in zijn nieuwe rol als Nationale mental coach, over boekenkaften.

Boeklog over De Bie

Wat vindt hij nu een mooi boek? | 09

James Morrison, de Causic Cover Critic, zette voor Flavorwire een aantal goed ontworpen boekslagen op een rij.

Daarna volgde het lelijkste wat momenteel wordt uitgebracht. Of het onbegrijpelijkste. Zoals de kaften die helemaal niet bij het boek passen…

Penguin by Design
Phil Baines

Penguin is verantwoordelijk voor enkele van de mooiste op boeklog gepubliceerde kaften.

Nassim Nicholas Taleb, The Black Swan

Keith Waterhouse, Billy Liar

David M. Friedman, A Mind of Its Own

Walter Benjamin, The Work of Art in the Age of Mechanical Reproduction

J.G. Ballard, The Drought

Kurt Vonnegut, Cat’s Cradle

Penguin is evenzeer verantwoordelijk voor een paar van de lelijkste kaften daar.

boeklog 10 vi 2010

Wat vind ik nu een mooi boek? | 10

David Pearson’s designs for the Penguin Great Ideas Series V.

Wat vind ik nu een mooi boek? | 11
A.A. Gill

Met paperbacks heb ik toch zelden dat de vormgeving me verbluft. En waarschijnlijk zal deze uitvoering van AA Gill is away er over twintig jaar ook minder strak uitzien; het papier binnenin is wat goedkoop. Maar toch. Het is zo simpel. Geef een boek een matzwart kaft. Zet daar een korte titel op in een bescheiden grootte. Klaar. Een boek dat niet alleen een sieraad is in de boekenkast.
 

Podverdomme

Ik lees de verzamelbundel A User’s Guide to the Millennium, van J.G. Ballard, en er is iets mis met dat boek. Het papier voelt net wat anders aan dan normaal. De letters van de broodtekst zijn net iets te vettig zwart. En onder lamplicht glimt de pagina, wat in een leesboek toch niet zou mogen.

Nu werd deze editie van A User’s Guide to the Millennium uitgegeven in 1997. En toch kon ik het boek nieuw kopen.

Dat was opvallend, maar ook weer niet uniek. Boeken verdwijnen doorgaans na een paar jaar uit de reguliere handel. Alleen zijn er altijd uitzonderingen op die regel.

Pas na heel lang speuren in het boek, valt me op dat mijn exemplaar gedrukt lijkt te zijn op 28 oktober 2010. Die melding helemaal achterin is de enige aanwijzing dat ik geen exemplaar uit 1999 heb. Al was Ballard een Science Fiction-auteur, en past zo’n grap ook wel weer bij die man.

Dus zal ik een speciaal voor mij gemaakt exemplaar hebben, in elkaar gezet bij een print-on-demand dienst [pod] in Tennessee. En vanaf het moment van deze gedachte, die verklaart waarom dit zo’n vreemd uitgevoerd boek is, heb ik spijt niet naar een goedkoop tweedehandsje gespeurd te hebben.

Wat vind ik nu een mooi boek? | 12
Kevin Canty

De roman Winslow in Love van Kevin Canty heeft een intrigerend kaft.

De inhoud is minder, ik noem het een tot een homeopatische dosis verdund kort verhaal. Maar op zich wordt een boek daar niet een minder verzorgde uitgave door. Dit blijft in sommige opzichten een sieraad voor de boekenkast.

Nam ik toch de proef om dat kaft eens dianegatief te bekijken, om zo een indruk te krijgen van de originele foto. En dat nu, had ik beter kunnen laten…

boeklog 25 xi 2010

Wat vind ik nu een mooi boek? | 13
Simon Gray

Wat de dagboeken van Simon Gray mede zo aantrekkelijk maakte, was dat ze zijn vormgegeven als ware ze pakjes sigaretten.

En goed, dan was die truc niet nieuw, met Billy Liar gebeurde dat ook al eens.

Ondertussen dacht ik de perfecte tegenhanger voor Gray’s boeken te hebben gevonden, in het doosje lucifers dat het kaft maakt van Nicholson Baker’s roman A Box of Matches. Maar nee, het lucifersdoosje op het kaft is helaas net zo breed niet als dat kaft.

Wat vind ik nu een mooi boek? | 14
Roland van der Vorst

Een half jaar terug verwoordde ik hier mijn bewondering voor het oersimpele kaft van AA Gills is Away. Een mat zwart bandje heeft dat, met de titel daarop in relatief kleine witte letters.

Dus zou het boek Hoop, van Ronald van der Vorst me zeker even enthousiast moeten maken?

En toch is dat niet zo. Zelfs al geven de witte letters van de titel licht in het donker; en was dat een primeur; terwijl er duizenden boeken op mijn nachtkastje hebben gelegen.

Dat ik de inhoud sterk vond tegenvallen doet er voor mijn oordeel over het uiterlijk al evenmin toe.

Nee. Dat glimmende zwart glimt gewoon te veel. En die witte letters zijn te groot, en te rond.

Wat vind ik nu een mooi boek? | 15
dossiervorming

Toegevoegd aan boeklog, omdat het kan, een dossier met enkel boeken die een kaft hadden dat me beviel.

2666
Roberto Bolaño

Volgend op 700 pagina’s aan Doktor Faustus zal ik me de komende maanden wijden aan de 900 pagina’s van de roman 2666. Langzaam lezend. Voor mijn doen.

En waar me over het werk van Mann het meeste al bekend was, zonder daarvoor het boek te hoeven lezen, is dat helemaal niet zo bij dit postuum uitgegeven boek van Roberto Bolaño [1953 – 2003]. Ondanks alle hype. Ik kocht deze roman een paar jaar terug enkel om de vormgeving — vanwege de opvallende keuze om een dikke roman in drie delen op te splitsen, en deze in een nette cassette te stoppen.

Nu goed, ik weet dat de roman uit zelfs vijf delen bestaat. En dat het een labyrint van een boek is, geschreven in een vaak barokke stijl. En dat Bolaño even hot was; of misschien nu nog wel is.

Het literaire tijdschrift Paris Review zal de komende nummers een andere postume roman van hem, Het derde rijk, brengen als feuilleton. En daar trekken ze toch ook een jaar voor uit.

Bolaño was een Chileen. En het is raar om een schrijver te reduceren tot het land waar hij geboren werd, of zelfs het continent waar dat land in ligt. Toch ben ik benieuwd of hij tot de schaarse Latijns-Amerikaanse auteurs gaat behoren die me liggen. Of dat hij éen van de velen zal worden die me alleen al door hun manier van vertellen voornamelijk verveelt.

[ volg mijn ervaringen met 2666 hier ]

Wat vind ik nu een mooi boek? | 17

Een associatie die ik steeds heb bij dit boek van Peter Handke, is die van kleuterschool.

Mijn exemplaar van Mein Jahr in der Niemandsbucht, Suhrkamp Taschenbuch 3084, Erste Auflage 2000, heeft een kaft van zwart karton. En dat lijkt nogal veel op hetzelfde zwarte karton waarmee ik als kleuter knutselde.

Door er plukjes watten op te plakken, en zo meer; want dat waren dan wolken.

Dat zwarte karton van de kleuterschool was overigens niet heel erg handelbaar. Zo vouwde het minder netjes als andere papiersoorten. Dus alleen al dat dit nu wel keurig om de inhoud van het boek past, doet al iets.

Op zich is het ook een vondst om zilverkleurige letters voor de titel te gebruiken, zoals eerder bij kioskromannetjes past. Jammer is dan alleen dat Suhrkamp zo lang hetzelfde lettertype gebruikt heeft voor zijn paperbacks, en ik die letter nooit erg mooi heb kunnen vinden.

Embossed in zilver lijkt het font nog erger gedateerd.

Kan een boek iets zijn, als de clichés al op de voorkant beginnen?

De meest gebruikte illustratie voor boekomslagen ooit? The Caustic Cover Critic toonde met regelmaat hoe vaak dezelfde stockfoto’s terugkomen op verschillende boeken1. En dat kan opvallend vaak zijn.

Casper David Friedrich’s Wanderer über dem Nebelmeer lijkt me nog populairder. Alleen op boeklog komen er al twee titels voor die dit schilderij uit 1818 gebruiken als omslagillustratie. Ileen Montijn’s Over de tijd, en Atte Jongstra’s Avonturen van Henry II Fix.

Vijf minuten zoeken levert zoal acht boeken meer op. Dit gegeven alleen al lokt uit om een nieuwe serie clichés bij te gaan houden.

Het schilderij is tenslotte een zelfportret. Een romantisch zelfportret.
 

1. ook hij wees overigens al eens op het hergebruik van Friedrich’s werk [↩]

Wat vind ik nu een mooi boek? | 19

Kan ik wel schrijven de omslagontwerpen van Dick Bruna zo te bewonderen, en er dan vele voorbeelden van geven, op boeklog. Bruna maakte ook weleens onbegrijpelijk rare kaften.

Die dan weer zo lelijk zijn dat ze mooi worden; en meer van zulke clichés.
 

Wat vind ik nu een mooi boek? | 20

Classic albums reimagined as book covers, by Christophe Gowans. Soon collected in a book, or available as postcards.

The whole set on Flickr.
 

Doet me nadenken over beeldclichés. En verwachtingen. Bij boekomslagen.

Wat vinden anderen nu een mooi boekkaft? | 21

Zoals een boek vele versies kan hebben voor het gedrukt wordt, zo kunnen er ook van het kaft verschillende ontwerpen bestaan voor het enig juiste wordt verkozen.

Ontwerpers hoeven het daar niet altijd mee eens te zijn. Ze kunnen zelfs een bijna onredelijke voorkeurd houden voor een versie die zij beter vonden. The New York Times besteedde voor de verandering eens aandacht aan de genegeerde favorieten van de makers.

Soms ook kan de wetenschap dat er ooit een andere versie was van een kaft, het uiteindelijke ontwerp nogal gewoontjes maken.

In de lange geschiedenis van Lolita-kaften vind ik deze versie van John Gall, uit 2005, niet vreselijk bijzonder.

Terwijl het nooit gebruikte alternatief, dat niet vreselijk anders is, nu juist wel iets zegt. En kan schokken.

Wat vind ik nu een mooi boek? | 22
Information is Beautiful

Het boeklogje vandaag gaat over Information is Beautiful, wat niet alleen inhoudelijk, maar ook uitvoeringstechnisch een fraai boek is.

Alleen dat omslag. Dat is op zich kaal en gestileerd genoeg om mijn onmiddellijke goedkeuring weg te dragen. Maar na de eerste kennismaking blijft er weinig van over.

Blijken er 91 versies te zijn geweest van het kaft, om tot deze versie te komen. En alle eerdere stappen bekijken, kan ook.

Sterker dan het voorbeeld, wat de schrijver zo mooi vond, werden de kaftontwerpen alleen maar zelden.

Wat vind ik nu een mooi boek? | 23
Republic, Lost

Lawrence Lessig, Republic, Lost: How Money Corrupts Congress–and a Plan to Stop It

Boeklog on Lessig

F. Springer [1932 – 2011] ii

Inderdaad, het mooiste omslag. Van misschien ook wel Springer’s mooiste boek.

via

Een jaar in lijstjes 2011 | 4

Favourite book covers of 2011, according to the Casual Optimist.

De kans is nihil dat ik nog eens begin aan die postuum uitgegeven roman van David Foster Wallace. Maar dat weerhoudt me niet om de ontwerper te bewonderen die erin slaagde zowel het onderwerp van dat boek — werken bij de belastingen — als de ontstaansgeschiedenis in een beeld te vangen. Er lagen wel stapels papier met woorden, maar een boek was dit niet.

Toen Nabokov’s lang niet voltooide roman alsnog werd uitgebracht, kreeg het kaft eveneens mee dat het boek geen voldragen schepping was. Ontwerpen zijn mooi als ze zulke extra’s bieden.

Wat vind ik nu een mooi boek? | 26

Toen ik voor het eerst dit kaft zag van One More Kilometre and We’re in the Showers werd ik meteen hebberig. Het ontwerp week zo van de standaard af dat het intrigeerde.

Daarbij kwam de opvallende titel.

Later leerde ik dat Tim Hilton die titel bewust had laten afwijken van het stramien waaraan boeken over fietsen meestal voldoen. Een boek kan ook te nadrukkelijk tot een genre behoren, en alleen daardoor oninteressant worden voor de potentiële lezer, die er anders wel plezier aan had kunnen beleven.

En nu dit kaft al een tijdje in de rechterkolom prijkt van eamelje.net, bij de verwijzingen naar de meest recente boeklogjes, blijkt het te slijten.

Wat vind ik nu een mooi boek? | 27

Toen Restjes verscheen, kreeg dat boek vrijwel dezelfde interessante vormgeving als de eerste essaybundels van Rudy Kousbroek van veertig jaar eerder. Ook al was hij inmiddels van uitgever veranderd.

Dat was mooi. Een cirkel was rond gemaakt. En toch had het nog zo veel mooier geweest als alle Anathema’s van Kousbroek dezelfde vormgeving hadden gekregen.

Boeken als Het Oostindisch kampsyndroom en De onmogelijke liefde vallen nu buiten het stramien. Terwijl het de Anathema’s deel 6 en deel 7 zijn.

Wat vind ik nu een mooi boek? | 28

Fifteen Book Covers by Eppo Doeve, on 50 Watts.

Van Doeve heb ik nog een boek met politieke prenten. Waarvan me altijd verbaasd heeft hoe goed de lijnvoering is, en hoe matig de tekeningen tegelijk.

Peter Vos zei over Eppo Doeve dat die te veel talent had. Dat het hem te makkelijk afging.

Dat kan dus ook.

Maar het is opmerkelijk dat me via een buitenlandse website duidelijk wordt hoe groot zijn vakmanschap kon zijn.

Wat vind ik nu een mooi boek? | 29

een ontwerp van Jamie Keenan

Nabokov zelf was slecht te spreken over de kaftontwerpen van Lolita. Slechts voor de uitvoering van de eerste Nederlandse vertaling maakte hij een uitzondering indertijd.

Maar ondertussen blijft het boek herdrukt worden. In vele talen. En steeds weer proberen mensen het definitieve idee over het boek vast te leggen in hun ontwerp voor een kaft. Ik verwees zelfs in dit serietje al eens eerder naar éen.

John Bertram was daar nog niet tevreden mee, en schreef een wedstrijd uit voor het mooiste kaft. En dat evenement levert dan weer een andere boekuitgave op. Met voorbeelden zoals dat van Jamie Keenan, die het beeld van een anoniem kamerplafond tegelijk op meisjesbenen en een onderbroekje liet lijken.

Quote of the Day | 0510

Bookshelves will survive in the homes of serious digital-age readers, but their contents will be much more judiciously curated.

Michael Agresta, ‘What Will Become of the Paper Book?’

Wat vind ik nu een mooi boek? | 31

Het boekkaft is niet meer het marketinginstrument dat het ooit was, schrijft Craig Mod in een lange beschouwing. Kijk maar hoe Amazon.com er mee om gaat. Het kaft verdrinkt in een zee van tekstuele informatie over het boek.

En op de e-boeklezers telt het kaft ook al niet mee.

Betekent dit dat het dood is?

Wat vind ik nu een mooi boek? | 32

8. Zoom theory

Zooming in can give a taster of a narrative without giving too much away, while zooming out creates a bigger picture, depending on what is required. The pen nib on the cover of Miguel Syjuco’s Ilustrado is an example of close zoom.

in: ‘Scent of a kitten: the 20 irrefutable theories of book cover design’

Een jaar in lijstjes | 2012 ii

The Casual Optimist heeft het interessantste lijstje met mooie boekomslagen uit 2012 dat ik tot nu toe zag.

Gek genoeg herinnerde me dit kaft erg aan het omslag van Billy Liar dat ontworpen werd door Tony Meeuwissen. Terwijl het ontwerp daar helemaal niet op lijkt.

Wat vind ik nu een mooi boek? | 34

De nieuwste druk van George Orwell’s 1984.

David Pearson has struck again.

Wat vind ik nu een mooi boek? | 35

Doe ik moeite om enkel deze uitvoering van Dahl’s verhalenbundels te verzamelen — die met het iconische ontwerp van Derek Birdsall/Omnific uit de jaren zeventig — valt de inhoud tegen.

Wat vind ik nu een mooi boek? | 36

Drie nieuwe omslagen voor James Joyce’boeken, door Peter Mendelsund. [via]

Voor de mensen die de betekenis van dat ‘Yes’ in Ulysses niet kennen, zie onder meer Molly Bloom’s Soliloquy — de passage achterin die Marilyn Monroe altijd aan het lezen is op de foto’s; als ze wordt afgebeeld met het boek.

“…I was a Flower of the mountain yes when I put the rose in my hair like the Andalusian girls used or shall I wear a red yes and how he kissed me under the Moorish wall and I thought well as well him as another and then I asked him with my eyes to ask again yes and then he asked me would I yes to say yes my mountain flower and first I put my arms around him yes and drew him down to me so he could feel my breasts all perfume yes and his heart was going like mad and yes I said yes I will Yes. “

Wat vind ik nu een mooi boek? | 37

Geen idee of dat boek ooit echt zo uitgegeven is in de jaren zeventig, of dat een ontwerper er heel veel jaren later plezier in had een toepasselijk kaft te verzinnen. In elk geval is de uitgave opvallend genoeg om hebberig te maken.

Terwijl die hele Bukowski me nauwelijks nog interesseert.

Er is ook maar éen manier waarop te zien is wat het stofomslag afbeeldt — terwijl een boek nu net zelden zo bekeken wordt.

Een jaar in lijstjes 2013 | 1

The Casual Optimist heeft zijn 50 favoriete boekvoorkanten van 2013 online gezet. Die dan allemaal van Britse of Amerikaanse uitgevers blijken te zijn.

Uit mijn eigen lijstje voor 2013 op boeklog, dat zich niets gelegen laat liggen aan de actualiteit in boekenland, blijkt dan weer een grote voorkeur voor de Vintage-uitgaven van Bruce Chatwin door ontwerper Michael Salu.

Wat vind ik nu een mooi boek? | 39

Twee keer werd Coralie Bickford-Smith genomineerd voor de Britse ABCD16. Eén keer won ze. Ziet boeklog over haar debuut The Fox and the Star.