Ruim 1000 dagen werk | i-vi 1995
Koos van Zomeren
Na die ruim duizend pagina’s werk te hebben gelezen de vraag: wat heeft mij dat opgeleverd?
Ik heb er in elk geval een tal heel prettige leesweken op zitten. Het was een genoegen om elke dag weer een maand aan oude columns te mogen lezen; ook al omdat heel weinig daarvan ondertussen verouderd zijn geraakt.
Les voor een volgend leesprojectje is in elk geval om weer eens een schrijver te nemen die ik graag lees, in plaats van opnieuw een heel boek door te moeten ploeteren.
Ondertussen rijpte alleen wel de conclusie dat de som nooit groter werd dan de delen. Ik durf de stelling wel aan dat elk van de vier bloemlezingen die Koos van Zomeren indertijd samenstelde een beter boek is dan deze totaalbundel, met alle columns.
In het laatste halfjaar dat zijn columns elke dag op de voorpagina kwamen van NRC-Handelsblad laaide er bijvoorbeeld weleens opvallend veel irritatie op bij de auteur; wat dan weer een vreemde indruk nalaat; ook al omdat laatste indrukken vrij goed bijblijven.
Ineens moest Van Zomeren nog even bewijzen dat het niet uit onmacht was dat hij zo vaak over vogels schreef. Uit zijn tijd als journalist waren er echt wel verhalen te vertellen die misschien meer indruk zouden maken.
En er ligt ook dat onwrikbare gegeven dat Koos van Zomeren met zijn gezin in Woerden woont, in de overvolle Randstad, waar er altijd menselijke activiteit merkbaar is; zo daar geen overlast aan beleefd wordt.
Zelfs de logische opvolging van de seizoenen, waar dit boek zo’n mooie illustratie van biedt, heeft daarom vervelende kantjes. Van Zomeren kan nog zo blij verheugd in de lente de terugkeer van de grutto’s begroeten op de wandelingen met zijn hond. Hij weet ook dat de gruttokindjes, net uit het ei, over een paar weken gruwelijk gehakseld zullen gaan worden door boeren die hun eerste snee gras willen maaien.
[ Lees al mijn aantekeningen bij Ruim duizend dagen werk hier ]
[x]#14355 fan zondag 29 juli 2018 @ 00:00:00
