Banden, banden, banden
Te fietsen | week 23
Een jaar geleden meende ik dat het misschien nut zou hebben om toch eens wat te experimenteren met lichtere en soepeler banden. Veel nieuwe inzichten heeft me die exercitie alleen nog niet opgeleverd.
Ja, een snelle fiets voelt soms nog net wat sneller aan als de buitenbanden 250 gram per stuk wegen, in plaats van 500 à 600 gram. Al valt dit verschil in gewicht enkel op bij het optrekken na een bocht; voor hoogstens een tel.
En een paar beroerde stukken wegdek, zoals de planken van een hobbelbruggetje vlak bij mijn huis, voelen op soepele banden net iets minder vervelend aan. Maar dat bruggetje op normale snelheid nemen, lukt anders nog altijd niet.
Evenmin nam mijn gemiddelde snelheid over meerdere uren toe door de ‘snellere banden’. Zo lijkt me.
En ben ik minder vermoeid bij thuiskomst vanwege het grotere rijcomfort? Dat hangt zo veel meer van de weersomstandigheden af dan van iets anders
Nu geldt waarschijnlijk dat ik nooit te klagen had over banden die anderen gauw eens als erg stug ervaren, omdat geen van mijn fietsen zo’n hedendaags stijfheidsmonster is. De buitenbanden zijn bij mij slechts éen factor die bijdragen aan het rijcomfort, naast de vering in de spaken, de soepelheid van de voorvork, en die in het frame.
En een nadeel aan het kopen van soepele lichtgewicht banden is me inmiddels ook duidelijk; behalve dat deze tot wel vier keer zo duur kunnen zijn dan een stugger alternatief. Deze banden zijn opvallend kwetsbaar gebleken voor fabricagefouten. Vooral het merk Schwalbe heeft me nu meer dan eens met exemplaren opgezadeld die gewoon niet mooi rond waren, of waarvan de wang al vrijwel meteen openscheurde [zie foto].
Niet eerder heb ik zo vaak om mijn geld terug moeten soebatten als sinds de keuze om eens wat ‘betere’ banden te proberen.
[x]#14193 fan zaterdag 9 juni 2018 @ 12:50:01
