Te fietsen | week 42
spatborden ii
Ingehaald word ik zelden door andere fietsers. Wat niet eens een grote verdienste van mij is. De meeste fietsers rijden domweg niet zo heel snel. Die kuieren wat op wielen. Ze vermijden alle inspanning. Wat mede zal komen omdat bijna iedereen op te zachte banden rijdt.
De paar keer dat iemand wel sneller fietst dan ik is dat meestal een wielrenner, in een strak pakje, met een helmpje op.
En ingehaald worden door iemand met een helmpje op is niet erg. Zo heb ik besloten. Die helm betekent namelijk dat het mijnheer serieus is. Daarvoor past enkel ontzag.
Toch ga ik altijd iets sneller rijden na te zijn ingehaald. Want zelfs al ontken ik dat liever, competitiedrang is mij van nature niet vreemd. Dat werd allemaal al lang geleden in de baarmoeder hormonaal bepaald.
Zelfs al wil ik helemaal niet zweten.
Vorige week haalde mij onderweg naar Groningen een wielrenner in, die tegelijk amper sneller reed. Mijn excuus was dat ik een koek at, en daardoor mijn tempo had laten zakken. En toen kwam daar ineens een lange fietser voorbijzetten, met een helmpje op.
Ik zag hem pas weer goed een kilometer of vijf verderop. Toen hij stond te wachten voor de brug in Vierverlaten. En dat is een merkwaardige brug. Wachten duurt er lang. Schepen kunnen er namelijk niet op normale snelheid doorheen varen. Dat moet heel langzaam, omdat er meteen een onmogelijk scherpe bocht richting suikerfabriek op hen wacht.
Het was mistig die ochtend, en klammig koud. Hoewel het niet regende lagen de wegen er al die tijd nogal nat bij.
En vooraan bij de slagbomen van de brug was er ruim tijd om te zien dat de vieze wegen een grote rotzooi hadden gemaakt op de fiets en achterop de kleding van de man die mij had ingehaald. Hij huiverde bovendien zichtbaar, na een minuut of wat. En hij stoof weg toen de brug weer dicht was; waarschijnlijk om zich zo gauw mogelijk warm te fietsen.
Was ik toch weer eens erg blij met mijn spatborden, en mijn dagelijkse kleding.
[x]#11311 fan zondag 24 november 2013 @ 11:45:27
© eamelje.net 2001-2019. Alle rechten voorbehouden
2 kommentaren
eamelje.net op 24 november 2013 @ 18:17:44
Het oude sluisje bij Gaarkeuken, dat nog altijd naast het huidige sluizencomplex ligt, en waar ik later die mistige zaterdag ook langskwam, is een goed memento van hoe veel groter de schepen inmiddels zijn geworden.
Gelkinghe op 24 november 2013 @ 14:16:55
Even over die onmogelijk scherpe bocht: het Hoendiep is ter plaatse (in 1958 meen ik) een keer verwijd en de brug een eind naar het noorden verplaatst. Maar de capaciteit van de schepen is sindsdien ook groter geworden.