Diary | 1965-1966-1967-1968-1969
Witold Gombrowicz
De aantekeningen die apart in het Dagboek Parijs – Berlijn werden opgenomen, lopen in het integrale dagboek door tot in het jaar 1965. En vervolgens zijn er in mijn editie nog 75 bladzijden over. Voor de rest van 1965, en voor de jaren 1966 tot en met 1969.
Waarom precies Gombrowicz in die jaren minder schreef dan voorheen, is me niet helemaal duidelijk.
De vraag is ook niet heel belangrijk.
Gombrowicz besloot in Frankrijk te blijven wonen — de lezer krijgt zelfs even mee dat hij een huis aanschaft — en tekenend voor deze periode lijken me vooral de terloopse aanduidingen van zijn verslechterende gezondheid.
Het dagboek besluit met een reactie op de Russische inval in Tsjecho-Slowakije — al is dat eerder een reactie op hoe anderen reageerden.
En nog altijd was het geen straf om Gombrowicz’ aantekeningen te lezen. Alleen ontbrak inmiddels de opwinding die het dagboek in de eerste jaren wel kon brengen.
De enige aantekening die ik maakte, en vervolgens over nadacht, ging over Gombrowicz’ wet uit 1966.
The smarter. The dumber.
Deze wet is namelijk ook uit de psychologie bekend. Maar dateert dan van veel later, en is dan net anders. Dan Ariely heeft daar aardig over geschreven. Hoe intelligenter iemand is, hoe meer hij — want meestal hebben mannen dit enorme zelfvertrouwen — denkt altijd op zijn eigen oordeel te kunnen varen.
Weinig mensen zijn makkelijker op te lichten dan hoogopgeleiden. Die zijn niet wantrouwig genoeg.
Meer.
Het boeklogje over Gombrowicz’ Diary volgt ergens volgende week.
[ lees al mijn gedachten over Gombrowicz’ dagboeken hier ]
[x]#10478 fan zaterdag 10 november 2012 @ 10:44:26
© eamelje.net 2001-2019. Alle rechten voorbehouden
5 kommentaren
eamelje.net op 10 november 2012 @ 12:09:14
Misschien is het goed om een leeslijst voor 2013 op te stellen — van al wat ik dacht in 2012 te gaan lezen, is veel nog niet gedaan.
Rebecca West moet zeker. Haar werk bezit ook ik overigens niet.
En At Swim-to-birds moet zeker, ook al om daar de vertaling van Bob den Uyl naast te leggen.
Voor de rest sta ik open voor suggesties. Behalve dan dat we nog samen een dikke Bellow zouden doen.
De droge opsomming hier over Gombrowicz Diary is vooral om mijn gedachten voor het uiteindelijke boeklogje helderder te krijgen. De biografie staat volgens mij niet los van de inhoud. En bij de inhoud heb ik toch de vraag of wat ooit oprecht was uiteindelijk niet pose werd. Zoals dat hij zijn kritiek op het verblijf in Duitsland ineens verdedigt met het argument dat een schrijver kwetsen móet.
Achille van den Branden op 10 november 2012 @ 18:02:01
Bob den Uyl (Tegengif) heb ik hier staan. Boelgakov mag ook.
Voor de rest alles wat cultureel correct is, maar o zo dik. Joyce, Dante, Cervantes, Rabelais. Homerus, voor mijn part.
In het iets lichtere genre: Döblin, een dikke Conrad, een dikke Murdoch.
Het meest zou ik voor eender welk filosofisch hoofdwerk een steuntje in de rug kunnen gebruiken. Ik heb het gevoel ooit de persoonlijke confrontatie met Kant te moeten aangaan. Maar die is niet lekker leesbaar. Nietzsche misschien? Zijn fragmentarische stijl leent zich wel voor een wekelijks regime. De wens om Nietzsche te herlezen weerklonk een paar jaar geleden op dit weblog.
Voor de rest is het vooral dikke non-fictie waar ik tegenop zie. Het gevoel dat elke fatsoenlijke romanlezer toch eens Auberbach (Mimesis) of Doody (The true story of the novel) moet hebben gelezen. Vooral dat laatste boek is gruwelijk dik en technisch, met veel verwijzingen naar auteurs, vaak Romeins of Grieks, meestal pre-1900, waar ik niets van heb gelezen. Maar u bent geen romanlezer.
Ik hoor het wel.
eamelje.net op 10 november 2012 @ 19:29:14
Nietzsche misschien? Zijn fragmentarische stijl leent zich wel voor een wekelijks regime. De wens om Nietzsche te herlezen weerklonk een paar jaar geleden op dit weblog.
Nietzsche is geprobeerd, en om verschillende redenen zo tegengevallen dat ik daar voorlopig niet veel in zie. Schopenhauer’s integrale Parergo und Paralipomena moeten altijd wel nog.
Maar ook dat is eerder om het divertissement dan de filosofie. Er bestaat betrekkelijk weinig filosofie die ik herlezen of lezen wil om de daarin geformuleerde ideeën. Heel pure klassiekers misschien, zoals Spinoza’s Ethica.
Rabelais heb ik betrekkelijk recent gelezen, er was in 1998/1999 een toen nieuwe vertaling uit. Inmiddels is er weer een andere editie zag ik.
Voor Dante zou ik willen wachten op de Clive James vertaling, om die erbij te kunnen hebben. Eigenlijk had Gombrowicz ook niet in éen, maar liefste twee of drie vertalingen gelezen moeten worden. Als het origineel onbereikbaar is, dan toch maar door verschillende filters gekeken.
Enfin. Ideeën genoeg tot ver in dit decennium.
Achille van den Branden op 10 november 2012 @ 11:52:27
Ergens is het jammer dat elke week vooral de personalia van Gombrowicz werden belicht. Zo droog. Terwijl hij over zoveel twintigste-eeuwse kwesties diep en zeer persoonlijk heeft nagedacht. Het gevecht van het individu tegen het collectief vond ik een prachtig spektakel, met veel conclusies die onverminderd standhouden. Gesteld dat Paul Beers een en ander goed heeft weergegeven: sublieme schrijver, ondanks die herhalingen.
Céline laat ik even passeren. De Voyage las ik al. In herlezen even geen zin. Staat Rebecca West nog op de shortlist? Dan haal ik haar reisverhalen in huis.