Zomer te Ter-Muren | 822 t/m 931
Louis Paul Boon
Typisch voor een boek dat zich op een gegeven moment maar door blijft slepen, is dat Zomer te Ter-Muren ook geen echt einde kent. Weliswaar zette Louis Paul Boon het slotakkoord al in met nog een hoop bladzijden te gaan. Maar daarop volgde nog een laatste hoofdstuk, en toen nog éen.
Dus weet de lezer meer dan de schrijver van dit zo autobiografische boek. Het zou nog allemaal goed komen met de auteur na 1953; het jaar waarop Zomer te Ter-Muren voltooid werd. Al valt me vervolgens eerlijk gezegd wel tegen wat me hier bereikt van de viering in Vlaanderen dat hij honderd jaar geleden werd geboren.
Ik vrees over De Kapellekensbaan een duidelijker mening te hebben dan over het vervolgboek. Maar wellicht openbaren zich nog duidelijke ideeën over Zomer te Ter-Muren op het moment dat ik een boeklogje schrijf. Dat zal zijn voor over een dag of tien.
Nu rest er eigenlijk niets. Er is niet eens de opluchting dit eentonige maal aan tekst overwonnen te hebben. De afstand tot het boek zette al tijdens het lezen in.
[ volg al mijn gedachten over De Kapellekensbaan | Zomer te Ter-Muren hier ]
[x]#10024 fan zaterdag 21 april 2012 @ 07:00:00
