Overwegingen | 57 sport-editie

Luik-Bastenaken-Luik in 1980, dat moet de eerste wielerklassieker zijn waaraan ik bewuste herinneringen heb;
Tegelijk zou het me niet verbazen als er toen niet eens rechtstreekse beelden van zijn uitgezonden. Het was vreselijk koud, en het sneeuwde. Winterweer was het, als het toen ook al geen voorjaar was geweest. En Bernard Hinault won met een halve dag voorsprong;
Misschien heb ik aan die eerste, zo sterke herinneringen, lang een voorkeur gehouden voor eenzame winnaars;
Tot op de finish uit de greep van het jagende peloton;
Erg aan het beschrijven van sport is dat er meteen zo veel cliché’s in je woorden sluipen;
Tegenwoordig hecht ik meer aan onvoorspelbaarheid op het eind van de wedstrijd, dan aan die ene heroïsche winnaar voorop;
Onvoorspelbaarheid, maar liever geen pelotonspurt met zijn allen. Dat is te veel een loterij;
Toch liet de ontknoping van Luik-Bastenaken-Luik van dit jaar me betrekkelijk koud. Wie van de drie uit de kopgroep ook won, elk van hen had al eens vaker gewonnen. Het supertrio was me niet onvoorspelbaar genoeg;
Dat Thomas Dekker uit het niets toch nog zesde werd in de eindstand, dat was wel verrassend. Al waren de uitvluchten voorspelbaar waarom hij nooit in beeld was geweest, anders dan bungelend aan de staart;
Maar ik miste vandaag vooral Michael Boogerd, en dan vooral diens dolle aanvaldrift;
De makkelijkste manier om de Olympische Spelen te bereiken, is door hockey te spelen;
Een willekeurig bijeengeraapt team met speelsters uit de Nederlandse hoofdklasse en daar nog onder, uitkomend voor de Nederlandse Antillen, was er bijna in geslaagd zich te kwalificeren;
Hockey is trouwens een spel, net als voetbal, en zou ik dus niet onder sport mogen behandelen;
Het verschil tussen sport en spel is dat spellen een heel stel willekeurige regels hebben. Waarom duurt een wedstrijd zolang die duurt? Waarom staan er zo veel spelers in het veld als erin het veld staan?
Daardoor is het in spellen ook heel wat makkelijker om vals te spelen, dan in een sport;

Ik lees op het moment The Quotable Runner;
Twintig jaar te laat;
En wat me aan zo’n boek dan opvalt, is dat het over alles om het hardlopen heen gaat, maar niet over hoe het is om hard te lopen;
Heel eigenaardig;
Zoals ik over een ander boek al eens had moeten formuleren: dat maakt het een boek gevormd als een donut. Waar de kern zou moeten zitten, prijkt nu een gat;
Maar zijn er eigenlijk sportboeken die wel een kern hebben?
Behalve de boeken waarin een bergbeklimming rampzalig verloopt?