Genoegen nemen met een rol als simpele consument…

Zo ver gaan als Mies Bijzinnen, en mijn weblogs tochtige straathoeken noemen, wil ik niet. Maar het is onmiskenbaar dat een deel van het publiek dat hier vroeger langskwam tegenwoordig elders op internet uithangt.

En misschien werd het eens tijd me in de discussies daar te mengen. Kon ik er terloops ook op wijzen dat mijn weblogs nog immer met regelmaat worden bijgewerkt.

Goed, dat is dan éen besluit. Een besluit bovendien dat ik al heel lang geleden nam — anders had ik mijn gebruikelijke nick indertijd niet op Twitter vastgelegd. Mijn badlaken lag alvast op de strandstoel, nu was het enkel wachten tot het me een keer behaagde om langs te komen. [Inmiddels heeft iemand anders die nick overigens in gebruik].

Maar dan staan er nog de wetten in de weg, en de praktische bezwaren. Welk digitaal platform ik ook in gebruik neem, genoegen nemen met een rol als simpele consument doe ik zelden. Te zelden.

Zo vond ik dat mijn weblogs naadloos met Twitter zouden moeten kunnen samenwerken. Alleen zijn beide platforms daarop niet ingericht. Zoiets moet dan buitenom. En daardoor diende ik mij plots te verdiepen in de Twitter API — want wat betekent het dat ‘Basic authentication removal is going to occur on August 16, 2010’? — en de cURL-functie in php.

Dit wil ik allemaal niet. Maar evenmin heb ik zin weer een plugin op mijn weblogs te installeren. Want plugins doen nooit wat ik wil — wat toch nooit heel veel is. En plugins moeten worden bijgehouden, om ook nog te werken als WordPress weer eens verandert. De makers van plugins hebben daar alleen zo zelden zin in.

Ik wilde ook slechts twee dingen.

Een Tweet moest ook automatisch op mijn weblog gepubliceerd worden, als ik dat wilde. Twitter heeft namelijk geen archief. Teksten verdwijnen. En dat verdwijnen is zelfs met teksten van maximaal 140 tekens soms een probleem.

Na even daarmee te hebben geprutst, verviel deze eis. Ik sla de RSS-feed van mijn Tweets wel op; zo ontstaat ook een archief.

Daarmee werd de tweede eis des te dwingender. Het moest toch niet heel moeilijk zijn dat als boeklog iets nieuws toonde dit ook via Twitter aan de wereld te laten weten? Gewoon door de standaardfunctie van het CMS WordPress ‘excerpt’ te gebruiken, en wat daar dan staat te laten volgen door een standaard door mijn weblogs geproduceerde URL?

Ja dus. Dat bleek onmogelijk. Zelfs geen plugin die zoiets als optie had.

Dus schreef ik zelf een script, vooral door hier en daar wat code bij anderen te jatten. En dat script plakte ik gewoon in de functions.php van de WordPress-layout. En dit werkte binnen een kwartier allemaal wonderbaarlijk fijn.

Daarop kon ik de afgelopen nacht testen of er automatisch een tweet online zou komen als ook het nieuwe boeklogje verscheen. Alleen lag Twitter er toen uit; de API was overbelast; dus was er geen test.

Maar ik vermoed nu toch ook dat mijn code wel werkt als een bericht direct op WordPress geplaatst wordt, en weer niet als zo’n bericht op een van tevoren ingesteld tijdstip verschijnt.

Ben ik nog niet klaar…


Genoegen nemen met een rol als simpele consument… ii

Ik snap de oAth-functie van Twitter niet geheel. Behalve dan dat me duidelijk is dat vanaf 16 augustus software van derden niet meer gewoon op Twitter kan inloggen, met enkel een opgeslagen password en username.

Dan ook zullen vele plugins niet meer werken, die automatisch de aankondiging Tweeten dat er een nieuwe weblogpostje is.

Dan ook werkt mijn eigengebakken script niet meer. Maar dit is niet erg, want volmaakt is dat nog lang niet.

Maar voor ik me in de oAth-functie verdiep, is mijn principiële vraag daarover simpelweg: houdt Twitter dan voortaan in een database bij welke software of welk webdomein gekoppeld is aan welk Twitter-account? Zoals ik dat hele protocol nu begrijp, vraagt dat éenmalig om bevestiging dat een script automatisch toegang moet kunnen krijgen.

Nu ja. 17 augustus komt gauw genoeg. Dan zal op de internetten vanzelf meer informatie verschijnen over dit probleem.

Plus, handig te kopiëren code.


Genoegen nemen met een rol als simpele consument… iii

Een kleine week op Twitter leerde me dat ik het medium al kende. Van heel vroeger. Alleen toen heette het IRC [Internet Relay Chat], en zaten er voornamelijk Engelstalige geeks op, omdat enige technische kennis nodig was om toegang te krijgen. Al veranderde ook dat al toen het wereldwijde web de meest gebruikte internettoepassing werd, en je ineens kon chatten via de browser.

Bij Twitter is allemaal net wat gelikter uitgevoerd, en dus veel beter geschikt voor mensen die niet willen nadenken over de technologie die ze gebruiken. En er is dat mobiele internetgebruik bijgekomen, net als dat veel Twiterraars tegenwoordig ook elders al online aanwezig zijn, en daar dan naar kunnen verwijzen.

En goed, tegenwoordig verdienen bedrijven aan ondersteunende diensten voor Twitter, of aan het in kaart brengen van sociale netwerken die mensen onbekommerd online zichtbaar maken.

Maar zelfs de hashtag op Twitter heeft in het gebruik dezelfde betekenis als die op IRC. Als er vroeger iets speelde, kon je vaak een chatkanaal opzoeken met een naam die naar zo’n actueel gegeven verwees. Die naam begon dan met #.

Tegenwoordig tik je op Twitter zo’n trefwoord in, voorafgegaan door #, om zo de discussie online te kunnen volgen.

Zo heb ik inmiddels discussies zien langskomen over Carglass, of het uiterlijk en het gebrek aan diepgang bij zomergaste Paulien Cornelisse. Dat oppervlakkigheden de grootste discussies oproepen, herken ik nog van IRC. Net zo als dat het slechts weinigen gegeven is nuance te vinden in 140 tekens.

Door mijn ervaring met IRC weet ik ook hoe makkelijk het me zal vallen om afstand te blijven houden tot het medium.

Dus zie ik weliswaar de wijze woorden van mevrouw Hendrix staan,

Twitter is een soort in jezelf mummelen, ergens op een straathoek met vieze kleren aan.

En denk ik toch, nee, zo ver laten we het deze keer zeker niet komen.


Zij en ik | kwinkeleren

 

zij:En, went het al wat, dat getwitter?
ik:Ach.
zij:Dat klinkt erg enthousiast.
ik:Het is weer een ander medium erbij. Alleen zit er veel ruis op dat medium. Dus is het zaak het gejeuzel zo goed mogelijk weg te filteren. Waarbij dan weer een probleem wordt dat de onzin van het ene moment op een ander ogenblik precies goed kan vallen.
zij:Maar heb je er al wat aan gehad?
ik:Mja. Ik heb wat verwijzingen naar websites gekregen, die ik anders niet had gezien, of pas veel later.
zij:Zou je het mij aanraden?
ik:Twitteren is nu typisch iets dat je eerst moet doen om te kijken of het je ligt.
zij:Maar wat jij schreef, van: “Twitter is een soort in jezelf mummelen, ergens op een straathoek met vieze kleren aan”…
ik:Dat was een citaat.
zij:Ik ben zo bang dat het ook voor mij zou gelden. Dat het niets toevoegt, omdat ik alleen met dezelfde mensen zou kleppen waarmee ik dat toch al doe.
ik:Er kleeft ook iets exhibitionistisch aan Twitter, van kijk mij eens bijdehand zijn.
zij:Zie je wel.
ik:En tegelijk is daar aardig de gek mee te steken. Ik ben ook bang daarin nog weleens helemaal door te gaan schieten. Weet je nog dat we het ooit hadden over hoe je in een telefoongesprek, met een belangrijk iemand, met een paar foute woorden je hele toekomst kan verhypothekeren?
zij:Waarbij we ook voorbeelden verzonnen.
ik:Precies. Ik moet met Twitter veel meer uitkijken om niet totaal idiote dingen online te zetten dan met mijn weblogs.
zij:Zoals?
ik:Weet ik veel. Twitter vraagt altijd om aan te geven: wat ben je aan het doen. En dat kan alle kanten op gaan.
zij:Je scheten in de brand aan het steken?
ik:Juist. Mijn borsthaar kammen.
zij:Even de buurjongen verleiden.
ik:En toch is ook dat allemaal al eens gedaan.

 


Quote of the Day | 0823

It makes me feel like everything I’ve posted over the past four years on Twitter, Jaiku, Friendfeed, Plurk, Pownce, and, yes, Google Buzz, has been an immense waste of time. I was shouting into a vast echo chamber where no one could hear me because they were too busy shouting themselves. All this time I’ve been pumping content into the void like some chatterbox Onan. How humiliating. How demoralizing.

Leo Laporte, ‘Buzz Kill’


Quote of the Day | 1230

It seems to me that almost all tools we rely on to manage information weren’t designed for a world of infinite info.

Evan Williams, the founder of Twitter, in:
The Challenges of a Web of Infinite Info


2010, in enige tweets

Blijft daar nu nog iets van over, van al dat geblaat op een sociaal netwerk? Neuh, maar ik heb ook niet het idee mijn best al gedaan te hebben. Bovendien begon ik pas in augustus.

Mijn rijschool heette ‘De Toekomst’, wat een eerlijke waarschuwing was dat cursisten er te veel lessen opgedrongen kregen.

scheiding

De grutte evangelisaasjetinte stiet
Op it wenstige plak
Mar de grutste artyst
Fan it sirkus
Sil ek diskear net spylje. 1

scheiding

Toen het bier was in de dichter
werden al gauw zijn zinnen lichter
en dus z’n woorden ongerichter
dat deed de opener de dichter

scheiding

Feit van de dag: sinds ik een weblog heb, is het tal Nederlanders dat internet gebruikt massaal gestegen.

scheiding

Freelance journalistiek levert nu zelfs minder op als toen op een redactie nog iemand mijn faxen moesten overtypen.

scheiding

In noflik petear
is faak
gjin fan beide2

scheiding

Wie is er zendercoördinator? De bekendmaking van het nieuwe kabinet op het tijdstip plannen van ‘Opgelicht’. Toeval bestaat niet.

scheiding

En toch had alle media-aandacht voor Mulisch nut. Nu is duidelijk wie je niet serieus hoeft te nemen. Iedereen die ‘m een intellectueel vond

scheiding

Telkens als een website onbereikbaar is dezer dagen, denk ik: daar zullen ze wel iets tegen WikiLeaks hebben gedaan.

scheiding

Confrontatie. Ik lees oude weblogjes en zie éen grap erg vaak terugkomen. Dat ik niets deed, zo’n dag, behalve de koelkast ontdooien

En dat ik daarbij niet eens hoefde te helpen

  1. De grote evangelisatietent staat /Weer op de oude plek /Maar de grootste artiest /Van het circus /Zal ook ditmaal niet optreden. []
  2. een goed gesprek /is vaak /geen van beide []