Profronde
Te fietsen | week 30
Enig speuren in het archief van de Leeuwarder Courant leerde me dat ik in 1984 voor het eerst de Profronde in Surhuisterveen moet hebben bezocht.
Die werd toen overigens pas voor de derde keer gehouden.
Zoetemelk won indertijd, voor Laurent Fignon. En ik weet niet of me toen al bekend was dat het bij wielercriteriums er nu net nooit om gaat wie als eerste finisht. De winnaar staat voor de wedstrijd namelijk al vast. Wat volgt is een soort straattheater. Want er is toch geen toeschouwer die zien kan dat de wielrenners een heel stuk minder hard rijden dan ze in een serieuze wedstrijd zouden doen.
Een journalist van het Nieuwsblad van het Noorden voelde zich in elk geval in 1983 nog behoorlijk bekocht door het vertoonde in Surhuisterveen. Algemene kennis zal het toen niet geweest zijn, van dat toneelspel in de open lucht.
Belangrijkste herinnering aan 1984 was de ontdekking dat beroepswielrenners merkwaardig klein van gestalte waren. Joop Zoetemelk bleek een pezige tuinkabouter te zijn, waaraan alleen de baard ontbrak. Laurent Fignon een jongetje van tien met een zweetband om zijn ouwelijke hoofdje.
Tegenwoordig hebben profwielrenners wel een normale lengte. Alleen zijn ze inmiddels onmogelijk mager. Toen ik gisteravond Chris Froome ‘in het echt’ zag, bleek deze nog dunner te zijn dan gedacht. De TV maakt eenieder tien kilo dikker. En geel flatteert ook al bijna niemand.
Een constante is dus gebleven dat elke keer als ik profwielrenners zie me verbaast dat zij zo hard kunnen fietsen met die onmogelijke lijfjes.
In 1984 heb ik waarschijnlijk nog betaald om te mogen kijken. Tegenwoordig is de toegang tot de Profronde gratis, en als dank noemt de speaker van dienst vele malen de namen van allen die sponsorden op.
Anders dan toen is ook dat ik inmiddels te oud en cynisch geworden ben voor het vertoonde. Het lukt me niet meer om betoverd te worden door wat bekende sportmensen op een fiets, die een kleine twee uur lang rondjes toeren in een dorpscentrum ergens. Als een evenement duizenden bezoekers trekt ga ik tegenwoordig trouwens ook al automatisch de andere kant op. Bovendien zijn er tal van media bijgekomen die uitgebreid verslag doen van het gebeurde, in woord en beeld.
Wielercriteria sterven uit, schreef De Volkskrant. De renners worden te goed betaald door hun ploegen tegenwoordig.
En vreemd genoeg had ik ook het idee gisteren nog even iets heel ouds te hebben meegemaakt, dat plotseling verdwijnen kan, en niemand dan zal missen. Dat halve uur voor ik de stilte weer opzocht, en vond. Terwijl wielercriteria dus toch niet meer zijn dan een bedachte traditie.
[x]#12550 fan woensdag 27 juli 2016 @ 19:07:50
