Verlicht iii
Te fietsen | week 49
Twee keer eerder al wijdde ik enkele lyrische woorden aan de uitvinding van de LED-lamp, die gecombineerd met een naafdynamo het fietsen in het donker zo veel aangenamer heeft gemaakt.
Dat kost namelijk niet merkbaar meer moeite dan overdag. Een beetje goede naafdynamo vergt misschien 1% trapinspanning meer.
Op te zachte banden rijden heeft al een duidelijk negatiever effect.
En omdat dynamo en lampen doorgaans al op mijn fiets aanwezig zijn, rijd ik tegenwoordig ook bij mist en tegen valavond, lang voor de straatlantaarns aangaan, met de lichten op. Dat is misschien dan het duidelijkst zichtbare verschil met vroeger; met toen het licht nog van een ielig gloeilampje komen moest, aangedreven door een makkelijk wegslippende banddynamo.
Omgekeerd heb ik me inmiddels wel weer wat van het donker afgekeerd als tijd om te gaan fietsen. Terwijl ik er in de eerste winter dat ik fietsen met naafdynamo’s bezat juist lol in had om in het donker weg te gaan en thuis te komen — bijvoorbeeld op het rondje bibliotheek — mede omdat het dan zo lekker rustig was op de weg.
En het blijft ontegenzeggelijk bijzonder om ergens onderweg de enige lichtpuntjes te zijn op het Friese platteland.
Maar eenmaal het fietsen in het donker gewoon is geworden. En aan de reacties van het overige verkeer te merken valt dat je goed bent te zien. Dan gaan er ineens andere bezwaren tellen tegen het rijden na zonsondergang.
Je zoudt eens pech kunnen krijgen, bijvoorbeeld. Want zelfs met een pechlamp mee zijn problemen aan de fiets in het donker heel wat moeilijker te verhelpen dan overdag.
[x]#12137 fan vrijdag 4 december 2015 @ 00:00:00
