Rondje ii
Te fietsen | week 28
Tegenwoordig rijd ik het rondje boekenhalen met een gemiddelde van 24 à 25 km/u. Tenzij het waait dat het rookt. De inspanning is tot ontspanning geworden. Ik zweet er hoogstens nog bij als ik me te warm heb aangekleed, of als het domweg heet is.
Thuis kan ik bovendien meteen verder gaan met mijn leven.
Het idee na afloop iets gepresteerd te hebben, is verdwenen. En toch moest dat rondje ook deze week weer gereden worden. Anders mist er iets. Routines zijn als rituelen. Ze creëren rust.
Terugblikkend valt me bovendien op dat het rondje de afgelopen jaren behoorlijk vormend was op hoe ik fiets.
In de begintijd ontstond de gewoonte om vroeg in de week naar Leeuwarden te fietsen. Liefst op een dinsdag, als dagsluiting. Want dan was de bieb ’s avonds open — en na afloop van de fietsrit lukte me toch verder niets meer, zo moest ik wel toegeven.
Hoefde ik ook niet tijdens de drukke spits door de stad te rijden.
De stilte van die dinsdagavondritten maakte al snel dat ik me moest verdiepen in fietsverlichting — want het werd herfst, en vervolgens winter — en daardoor het gemak ontdekte van de naafdynamo en de LED-koplamp.
Ik leerde me te kleden op inspanningen van een uur of drie. In regen en wind.
En ik vond uit wat voor mij de beste fietstas is om boeken op te halen. Dat bleek een grote Carradice zadeltas te zijn, op een rekje gemonteerd, zodat het ding in een paar tellen los meegenomen worden kan.
Gewone fietstassen, op een bagagedrager, worden namelijk heel erg vies als de wegen er nat bij liggen, in de winter.
[ wordt vervolgd ]
[x]#11928 fan woensdag 15 juli 2015 @ 13:01:34
