Zo waarlijk helpe mij
week 18
De meeste tradities lijken oud,maar zijn opvallend jong; omdat ze kort geleden werden uitgevonden. Alleen moet je een oprechte belangstelling voor geschiedenis hebben om dit te willen zien. En wie heeft dat, en durft dan nog een te relativeren?
Het is immers zo veel makkelijker om bij alles met de menigte mee te juichen.
Nederland heeft slechts goed dertig jaar een absoluut koningschap gekend. En dat dit er kwam was al toeval.
Napoleon lijfde de Republiek der Nederlanden in, en maakte daar plots een monarchie van — had zijn broertje ook leuk vast werk. En toen Napoleon wat later naar Elba verdween, waren de overige landen in Europa heel blij om eindelijk eens eisen op te kunnen leggen aan die merkwaardige Republiek van voorheen. Dus kregen de Nederlanden een soeverein vorst toegewezen.
Schoonheidsfoutje was toen dat die Willem I zich binnen een jaar zelf tot koning maakte.
Maar ach, in 1848 kwam er een grondwet die de positie van het parlement tegenover de monarch vastlegde, en was het gedaan met het absolute koningsschap. De oude situatie werd als het ware hersteld. Want Nederland is al sinds de opkomst van de steden in de late Middeleeuwen een maatschappij van regenten en handelslieden.
Hoogstens had in tijden van crisis de aanstelling van een adellijk heer tot stadhouder nut — omdat deze dan iets van centraal gezag kon nemen, zonder bij alles eerst te hoeven vergaderen.
Maar tot vergaderen is Nederland dus al snel teruggekeerd. En in die zin was het toepasselijk dat koning Willem-Alexander in een vergadering zwoer de Grondwet trouw te dienen. Hoogstens was vreemd dat daar zo veel visite bij zat, voor de pronk.
Hij werd ook koning door even een contractje te tekenen. En wanneer zijn zulke juridische handelingen ooit feestelijk?
Al de rest eromheen was poppenkast, ons verkocht als traditie, en daarmee kunstmatig gewichtig gemaakt. Waarbij de nationale omroep de hele dag rechtstreeks verslag bleef doen van niets — en het geouwehoer van de ingehuurde deskundigen bijzonder ijle hoogten haalde — om te benadrukken hoe bijzonder 30 april 2013 wel niet was.
Ik teken daarom nu maar aan, mocht me in een komende decennium de nieuwsgierigheid overvallen om nog eens te willen weten hoe ik de troonswisseling ervoer: werkelijk niemand durfde deze personeelsmutatie in het familiebedrijf publiek te relativeren. Alles toeterde dat het geweldig was wat er gebeurde.
Maar meest ergerlijk nog was dat die permanente opwinding al sinds eind januari dat jaar duurde.
[x]#11014 fan dinsdag 7 mei 2013 @ 13:20:49
