Closing Time
Joseph Heller
[…] Dus om te zien of mijn bevindingen over Catch-22 gekleurd waren, bekeek ik ook de roman die in 1994 gepresenteerd werd als het vervolg. Closing Time. Om vervolgens een warrig en langdradig boek te lezen, vol met vervelend postmoderne grapjes, en nogal wat klinkklare onzin. Bovendien kwam het einde niet eens als verlossing, maar bracht dat extra ergernis erbij. Daardoor kelderde ook mijn oordeel over Joseph Heller’s andere boek nog tamelijk diep.
Heller kon absoluut schrijven. Soms. En dit maakt het zo jammer dat hij die kwaliteiten vervolgens zo weinig benutte om een lopend verhaal te bedenken. 1
Zelfs in Closing Time staan passages die ik erg goed vond — terwijl de roman verder het papier nog niet waard is waarop het gedrukt werd; en dat is een oordeel dat ik toch niet gauw vel.[…]
- In hetzelfde uur dat ik Twitterde over mijn boeklogje over Catch-22 verwees Paris Review naar het interview met Joseph Heller. Die verklaart daarin heel slecht te zijn in beschrijvingen. Dat nu lijkt me niet zijn enige probleem als auteur. [↩]
[x]#10389 fan donderdag 11 oktober 2012 @ 10:12:25
