Te fietsen | week 32
val
Typen gaat nog wat moeilijker dan anders. Een grote korst op mijn linkerpols belemmert de normale beweging van mijn hand. Ik trof een hond op mijn pad toen ik fietste. Of misschien werd het beest net ontweken. Het welzijn van het dier boeide me niet bijzonder meer nadat ik eenmaal was gevallen.
Evenmin heb ik veel tijd besteed om uit te zoeken waar die hond ineens vandaan kwam. Mijn bril had mijn linkerwenkbrauw stuk gesneden. Bloed liep over mijn gezicht en drupte van daar op mijn shirt, mijn broek, en mijn schoenen.
Maar ik voelde geen pijn, en elk ander teken ontbrak dat er serieus iets mis was.
Alleen dat donkerrode bloed bleef gestaag opwellen, en het maakte al meteen mijn zakdoek nutteloos omdat er te veel van was. Ik moest dus naar huis. Veiligheid vinden. Zelfs al was dat huis een kilometer of drie terug.
Dus stapte ik weer op de fiets, nadat het ding weer gebruiksklaar was gemaakt. De ketting lag eraf. En ik had wat spaken in het voorwiel kapot getrapt, dus begon het wiel te wiebelen tijdens het rijden; waardoor de voorrem los moest.
Thuis pas was de schade op te nemen, en toen viel me op dat mijn hele linkerkant nogal geschaafd was. Vel remt goed af. Mede daarom bezocht ik wat later toch maar de huisartsenpost.
Toch, als gebeurtenis zal me hier waarschijnlijk weinig van bijblijven. Het is van mijn kindertijd geleden dat ik even dramatisch gevallen ben. Maar als je niet huilt, en er zelf geen probleem van maakt, stelt zo’n val met wat oppervlakkige schade niet bijzonder veel voor.
En je kunt, zoals ik, honderdduizenden kilometers rijden zonder dat er ooit onverwachts een hond of kat op je pad komt.
Fietsen is een heel veilig manier van bewegen.
[x]#10252 fan zaterdag 11 augustus 2012 @ 11:34:37
