Te fietsen | week 45
tracé
Wie fietst is daarbij aangewezen op verkeersluwe wegen. Om het prettig te houden. Met als hoogtepunt natuurlijk het fietspad, waarop auto’s niet eens mogen komen. Maar een kenmerk van die rustige wegen is dat ze zo zelden rechtstreeks van A naar B gaan.
Wie fietst komt daarmee overal en nergens langs. En wie het fietsen spannend wil houden speelt daar ook mee, door de onbekende weggetjes juist op te zoeken. In een vreemde omgeving kijkt men nu eenmaal beter, omdat alles er nog nieuw lijkt.
Wie enkel op routine fietst wordt ziende blind, en is daarmee niet anders dan een open auto die zich rechtstreeks door een prikkelarme omgeving naar zijn bestemming spoedt.
Wie bewust fietst kan telkens weer de mentale plattegrond uitbreiden die er is van zijn of haar omgeving. Daarbij kan Google maps aanvankelijk een grote hulp zijn, omdat de werkelijkheid nogal tegen kan vallen voor de fietser. Verkeersluwe wegen beginnen niet altijd logisch; lijken dikwijls naar het erf van een boerderij te leiden; zijn soms niet eens meer verhard. Maar Google maps is lang niet feilloos. Uiteindelijk telt alleen de ervaring ergens al eens eerder te zijn geweest om te weten hoe het er is.
Wie veel fietst heeft daarom meestal wel een adequaat antwoord op wegomleggingen en andere verstoringen van het normale traject. Het innerlijke navigatiesysteem wordt met de jaren beter. Zolang het maar daglicht is.
Wie veel fietst heeft daarom een beeld van zijn directe omgeving dat weinig anderen zullen hebben. Wat bijvoorbeeld meetelt als er nieuwe snelwegen worden aangelegd, en deze tracés krijgen die van de bestaande routes afwijken.
Ik bekeek de geplande werken aan de N381 en de Centrale As, en begreep bij het lezen van de kaarten al hoe de nieuwe tracés gaan lopen, plus wat dit betekent. Alsof ik de wegen zelf moest gaan aanleggen en alles al eens langsgelopen was.
Dat gevoel van overzicht is nieuw.
[x]#10452 fan maandag 5 november 2012 @ 10:10:29
