Herzog | pagina’s 3 – 72
Saul Bellow
Lang heb ik de eerste zin van Herzog éen van de mooiste regels gevonden waarmee een roman maar beginnen kon. Wat dan vooral om het staccato was, van al die éenlettergrepige woorden op een rij, gevolgd door een ineens iets ingewikkelder lijkende naam. Omdat de taal enerzijds onmachtig lijkt, door zijn eenvoud, en tegelijk toch zo krachtig is.
If I am out of my mind, it’s all right with me, thought Moses Herzog.
Tegenwoordig valt me hoogstens op dat deze beginregel los staat van de daarop volgende.
Twee ongetitelde hoofdstukken las ik in de eerste week. In het eerste wordt vooral uitgewerkt wie Herzog is, en wat er met hem aan de hand zou kunnen zijn, om dan halverwege nader in te zoomen op in op éen van zijn problemen. Zijn liefdesleven.
Merkwaardig is dat ik dit aspect helemaal niet onthouden heb van die eerdere lezing, zeker twintig jaar geleden. Terwijl Bellow, net als Roth, of Updike, toch zo veel opvallend vervelende boeken hebben geschreven over de frustraties in het sexleven van middelbare Amerikaanse mannen.
Van die eerdere lezing staat me vooral bij dat de roman gaat over een man die heel veel brieven componeert, en dat ik Herzog te lang vond. Alleen zegt dat laatste op zich weinig. Er zijn slechts een paar romans van Saul Bellow geweest die ik een roes heb kunnen uitlezen. The Dean’s December was er zo éen, en het vroege boek The Adventures of Augie March. Maar doorgaans gaat het anders. Dan kom ik de tekst dikwijls heel moeilijk in, zodat er geen reden is om verder te lezen. Dan is het lezen een lange estafettetocht met soms maar heel korte aflossingsbeurten.
Herzog liet me ditmaal vrij makkelijk toe, in het eerste hoofdstuk tenminste. Maar tijdens het tweede merkte ik al te snel te lezen, en daardoor niet te volgen welke verwikkeling er nu weer beschreven werd. Bellow houdt van vreemde wisselingen, van teksten die van de ene associatie na de andere meanderen.
Laat me daarom maar aantekenen: Moses E. Herzog is midden veertig, en al twee keer getrouwd geweest, en twee keer gescheiden; de laatste keer met de weinig stabiele Madeleine. Beide huwelijken leverden een kind op. Nu is er de veel jongere Ramona weleens in zijn leven.
Toch biedt het allereerst hoop, dat ik goed het boek binnen kwam.
[ volg mijn gedachten over Bellow’s Herzog hier ]
[x]#9608 fan zaterdag 24 december 2011 @ 08:00:00
