Oneindige jool | pagina’s 001 — 063
David Foster Wallace
Mijn eerste indruk van het boek is dat ik iets indrukwekkends in handen gekregen heb. Infinite Jest telt 1079 pagina’s tekst; waarvan 981 de roman zijn, en de rest een uitgebreid notenapparaat is. Die noten wordt ik geacht al tijdens het lezen te raadplegen.
Mijn tweede indruk luidt: en er staat zelfs behoorlijk veel tekst op de bladzijden. Dit is een volgepakt boek.
Maar de enige indruk die echt telt, is wat me bij het lezen opvalt. En zo bezien zijn die eerste hoofdstukjes nauwelijks anders samen te vatten dan met de verzuchting: gadverdegadver, wat een postmoderne treurigheid. Elk hoofdstukje is in weer een andere stijl geschreven, maar geen daarvan dwingt me het boek in. In de meeste passages staan ook veel te veel woorden die er niet toe doen, maar een sfeer proberen op te roepen. Dit is daarmee geen roman om in te verdwijnen. Dit is een boek dat zo overduidelijk geconstrueerd is, waarbij de auteur zich telkens zo hinderlijk aanwezig toont, dat ik nu al weet dat uitlezen waarschijnlijk een corvee wordt.
Nog afgezien van wat de inhoud zal brengen…
Ik heb ook aantekeningen op hoofdstukniveau gemaakt, maar die zijn meer iets voor later. Als me de hoofdlijnen van het boek wat duidelijker zijn geworden. Tot nu toe kwamen alleen losse scènes langs, waarvan het precieze verband slechts te vermoeden is.
Nu ook ken ik nog amper de naam van wat de hoofdpersoon lijkt te zijn. Harold ‘Hal’ Incandenza.
[de hele reeks gewijd aan de Infinite Summer staat hier]
[x]#5994 fan zaterdag 27 juni 2009 @ 00:00:00
Anna van Gelderen op 27 juni 2009 @ 08:51:25
Ik ben hier diverse jaren geleden in een kerstvakantie ooit aan begonnen. Met veel moeite ben ik tot pagina 35 gekomen (de bladwijzer zit er nog in) en toen was ik zo uitgeput dat ik het heb opgegeven – definitief. Ik ben er inmiddels ook achter dat postmodernisme helaas niet mijn kopje thee is.
Ben benieuwd wat je van de rest van het boek vindt.