Oneindige jool | pagina’s 653 — 727
David Foster Wallace
Op driekwart van het boek wordt het eindelijk allemaal wat minder statisch. En gelukkig ook maar. Want, afgezien van de vele overbodige woorden, is dat waarschijnlijk mijn grootste probleem met Infinite Jest. Geen van de hoofdpersonen is normaal. Nogal wat zijn verslaafd, of op een andere manier door iets geobsedeerd. Dit maakt ze opmerkelijk genoeg vrij voorspelbaar. In hun wensen en dromen, maar ook in hun angsten en afkeer.
Wat wil een verslaafde nu echt? Wat wil een verslaafde nu echt dat niet gekleurd is door zijn of haar egoïsme?
Het meest verbazingwekkend aan het meelezen op de fora over dit boek, is daarom voor mij het enthousiasme bij de lezers voor sommige personages. Ik heb dat nu werkelijk totaal niet. Met enig geluk denken die iets intrigerends, en nog mooier is het als ze eindelijk iets doen. Maar het boek blijft een haperend trage optocht van schimmige figuren. Alles duurt maar en duurt maar.
Beste bewijs, voor mij dan, was dat in het rantsoen van deze week nogal wat passages aan depressie gewijd waren. Een niet geheel onbekend onderwerp voor de auteur, die zich mede daarom uiteindelijk ook opknoopte.
En in die pagina’s voert hij dan even een man op, een civiel ingenieur, verder niets met het verhaal van doen hebbend, die door een val op vloer vanaf het ene moment op het andere psychotisch depressief werd. Het liefst was hij sindsdien bewusteloos; of in elk geval van de wereld. En de anderhalve pagina over deze man, die de indruk gaven naar het leven getekend te zijn, bleken memorabeler dan de kleine 700 daarvoor.
Wat mij dan tot de conclusie leidt: David Foster Wallace kon het dus wel, als hij het beschrevene maar niet te belangrijk maakte, óf hij heeft ook deze passage weer eens ergens uit overgenomen, en hoogstens bewerkt.
[de hele reeks gewijd aan de Infinite Summer staat hier]
[x]#6152 fan vrijdag 28 augustus 2009 @ 00:00:00
© eamelje.net 2001-2019. Alle rechten voorbehouden
4 kommentaren
eamelje.net op 2 september 2009 @ 18:18:15
Dank.
eamelje.net op 2 september 2009 @ 18:20:46
Infinite Jest zou overigens binnenkort in een Duitse vertaling uitkomen, of is inmiddels al verschenen. Wat gezien de oneindige voorraad aan verschillende Amerikaanse woorden in de tekst, éen van de grootste vertaalprestaties ooit moet zijn.
hans op 3 september 2009 @ 01:28:12
Inderdaad, die vertaling is intussen verschenen. Misschien kent u de website http://www.perlentaucher.de, die elke ochtend (om 9 uur) een
overzicht brengt van de cultuurbijlagen van de grootste Duitstalige kranten, en vanaf 14 uur een overzicht (met samenvatting) van de boekenrecensies die in die kranten zijn verschenen. Een eerste overzicht van de recensies over Wallace staat hier:
http://www.perlentaucher.de/buch/32597.html
Overigens heb ik Infinite Jest niet gelezen en ben ik dat ook niet van plan, maar ik hield wel van sommige essays van David Foster Wallace, en blijf ook wel gefascineerd door het “sérieux” dat van hem uitgaat.
hans op 2 september 2009 @ 17:49:46
Misschien een aardige aanvulling bij uw lectuur: een
ongemonteerd en erg lang (84 min.) interview met David Foster Wallace voor ZDF:
http://www.zdf.de/ZDFmediathek/content/823228?inPopup=true#