John Updike [1932 – 2009] vi
Een groot maar een ook merkwaardig eerbetoon van de ene schrijver aan een andere schrijver. Zo is het boek U & I van Nicholson Baker wel te omschrijven. Baker liet daarin zien hoe zeer Updike van invloed was geweest op zijn eigen taalgebruik, en daarmee ook op hoe hij de wereld bekeek.
Heel grappig aan het boek is bijvoorbeeld dat elke keer als hij John Updike quote, dit citaat net niet helemaal klopt. En er soms zelfs helemaal naast is.
Niettemin, dit is nu net wat een lezer doet met een tekst. De taal daarin wordt misschien tijdens het lezen al ruw omgesmeed naar iets dat het best past bij het eigen begrip.
Eerder deze week citeerde ook ik Updike uit het hoofd, of eigenlijk was het een parafrase. En zoals altijd bij zaken die je zeker weet, sluipen daar nu net de fouten in. Ik parafraseerde hem verkeerd; of beter, ik vatte Updike’s gehele oordeel in eigen woorden net niet helemaal goed samen.
Updike schreef in 1961 een recensie over Franny and Zooey van J.D. Salinger, en uitte daarin enkele harde oordelen. Hier moet niet te gering over gedacht worden. Salinger was van enorme invloed op Updike geweest, zelfs al beweerde deze later vooral veel aan Proust te hebben ontleend.
Hij schreef:
This seems to me the nub of the trouble: Salinger loves the Glasses more than God loves them. He loves them too exclusively. Their invention has become a hermitage for him. He loves them to the detriment of artistic moderation.
Maar zo gaat het dus. Schrijvers sterven niet, zoals ik gisteren al schreef, ze leven bij hun lezers voort in halfbegrepen citaten. Eigen gemaakt. In half verteerde brokken.
[x]#5355 fan vrijdag 30 januari 2009 @ 12:48:43
