Met John Hancock
Bob den Uyl schreef in De illusie van gisteren over aspecten van boeken waaraan ik eigenlijk nooit aandacht schenk op boeklog. Terwijl er vaak wel meer te zeggen is over wat ik lees, dan alleen wat er in staat.
Begint het boek met een goede eerste zin, bijvoorbeeld?
Mij zal het echt worst wezen. Zo’n eerste zin zal toch zelden als eerste zijn bedacht, en alle moeite daaraan besteed, komt mij wat merkwaardig voor. Een sportwedstrijd begint bijvoorbeeld ook pas nadat het startschot gevallen is, en dat is dan tenminste nog een echte knal.
Nee. Maar toevallig dwong de post van vrijdag mij wel om na te denken over een andere vraag. Doet het er iets toe dat een auteur zijn of haar handtekening in het boek heeft gezet?
Ik kreeg namelijk een boek binnen, uit de nieuwjaarsuitverkoop, waarop met een zwart stickertje staat vermeld:
Signed
by the author
En inderdaad was er op het titelblad met blauwe balpen onder de naam van de auteur een krabbeltje gezet.
Dat deed me niets. Hoogstens gingen daardoor mijn gedachten even uit naar de schrijver, en de uren die hij bezig moet zijn geweest om als een domme automaat zijn John Hancockje te zetten.
Nu heb ik wel meer boeken met een handtekening van de schrijver daarin. Maar net als met die aankoop vandaag heb ik daar nooit een moment moeite voor gedaan. Het onderwerp interesseert me werkelijk niet.
Er is hoogstens éen exemplaar in mijn collectie waaraan nog wel een aardig verhaal kleeft. Al was het maar omdat het aantoont dat ik ook ooit de groeten heb gekregen van ene Joost Zwagerman. En ondankbare hond dat ik er ben, desondanks schrijf ik alleen zuinige boeklogjes over zijn werk.
In 1996 bracht warenhuis De Bijenkorf namelijk, zoals toen gebruikelijk was, tijdens de Boekenweek een eigen actieboekje uit. Dit was een verhaal van Zwagerman, dat later opgenomen zou worden in de bundel Het jongensmeisje.
Nu was er toentertijd geen filiaal van De Bijenkorf bij mij de buurt, zoals eerder al eens gememoreerd. Maar het trof. Mijn toenmalige moest toevallig in een stad zijn waar er wel zo éen stond. En op mijn verzoek wilde ze best zo’n actieboekje meenemen.
Natuurlijk was die toezegging makkelijker gedaan dan uitgevoerd. Mopperend op mij, en mijn rare gewoonte om maar door te blijven lezen, betrad ze met tegenzin het warenhuis. Alwaar op de boekenafdeling de toen toch al hogelijk beroemde Joost Zwagerman triest alleen zat te zijn, omgeven door immense stapels van zijn boekje.
Het bleek haar in die situatie onmogelijk om ongezien een boekje af te rekenen. Dus legde ze haar aankoop toch maar voor aan de auteur, die, eventjes uit zijn trieste isolement verlost, daarin vlot zijn krabbel zette. En me daarbij dus groette.
Dit boekje is voor mij dus aardig, om dit verhaal. En omdat die handtekening het product is van twee mensen, die op het moment van schrijven liever niet op die plek waren geweest.
Meer niet.
[x]#3309 fan zaterdag 19 januari 2008 @ 00:00:21
