Ook ik heb een veelbelovende toekomst achter me | 1
De selectie trainde op een bijveld van het stadion. Aan de andere kant van het parkeerterrein, slecht zichtbaar onder het grijs van naderende avond.
Ze deden partijtje. Voetballers willen iedere training partijtje.
Grote blauwe jacks droegen ze. Geen atleet zou zoiets onhandigs aantrekken bij een training. De verdedigers hadden er reflecterende hesjes over aan, de aanvallers niet.
Het partijtje onderscheidde zich niet van het spelletje dat jongens spelen op hobbelige veldjes. Veel geschreeuw om de bal. Elkaar jennen, en treiteren. Dramatisch op de grond vallen bij een tegengoal.
De kreten die we hoorden, verloren onderweg alle herkenbaarheid door de afstand.
Het leek me geen gekke manier om geld te verdienen.
Ik vroeg, aan de aandachtige toeschouwer naast me, om de speler aan te wijzen die ik moest gaan interviewen. Het was de ene met dat hesje, die meehielp met opruimen, nu de training was afgelopen.
Ik zag er drie die dat deden.
De voetballers kwamen onze kant op. Geeneen zag er moe uit van de training, geeneen hijgde ook. Bij het materiaal dat ik vergaard had om me voor te bereiden, had geen foto gezeten van de man die ik ontmoeten zou. Toch herkende ik hem. Pas op vijf meter afstand, maar ik herkende hem.
Misschien dat het hielp dat hij de enige speler was die op me afliep.
februari 1994
[x]#2403 fan woensdag 10 januari 2007 @ 23:32:42
© eamelje.net 2001-2019. Alle rechten voorbehouden
2 kommentaren
eamelje.net op 11 januari 2007 @ 11:49:49
Neuh, dit was al om het echie. Alleen houd ik niet van voetbal.
cockie op 11 januari 2007 @ 08:21:09
Foppe de Haan in zijn nadagen als voetballer en jij als jongste verslaggever van de schoolkrant?