it is dochs oars, sûnt 2001

Bedenkingen bij een prachtprestatie

Vaste bezoekers aan dit weblog weten dat ik een zwak voor wielrennen heb. Al gaat mijn voorkeur veel meer naar klassiekers uit dan naar rondes. Ik vind de Tour de France al jaren niet zo boeiend meer, vanwege het gecalculeerde rijden van de mogelijke winnaars.

Toch schreef ik vorige week niets over de overwinning van Floyd Landis in de 17e etappe. Toen er voor de verandering wel eens werd aangevallen. En ondanks dat Landis’ solovlucht tot de meest indrukwekkende sportprestaties behoorde die ik ooit heb gezien in de dertig jaar dat het fietsen me nu interesseert.

Ik was namelijk chagrijnig.

Een winnaar is zo goed als de tegenstand toelaat, en tegenstand was er nauwelijks geweest die donderdag. Het peloton liet hem begaan. Landis mocht zelfs 9 minuten voorsprong nemen van zijn concurrenten. Dus zag ik veel minder strijd dan me lief was.

En goed, dan komt vandaag uit dat Landis mogelijk doping gebruikt heeft, om beter te herstellen van zijn grote inzinking op de dag ervoor. Dat kan me op zich niet zo veel schelen, de anderen in koers doen ook van alles. Al is nu misschien wel verklaard waarom er die dag maar twee renners die laatste helling sneller beklommen dan hij.

Nee, het was die bijna willoze overgave van de anderen – dat gebrek aan strijd – dat me nog altijd ergert. Wedstrijden moeten niet gewonnen worden doordat de tegenstand zich misrekent, zo wil de romanticus in mij.

Bedenkingen bij een prachtprestatie | 2

Landis ontkent iets genomen te hebben.

Natuurlijk, dat is de geconditioneerde reflex onder verdachte renners. Nieuws zou het pas zijn als iemand ruiterlijk bekend wel doping gebruikt te hebben, om het niveau van zijn sport aan te kunnen.

Toch, zou het niet kunnen dat hij werkelijk niets gebruikt heeft? Er wordt gespeculeerd dat er renners geofferd worden, in de machtsstrijd van de wielerbond UCI tegen de organisatoren van de drie grote rondes.

Onwaarschijnlijk, in dit geval dan. De UCI heeft juist enorme klachten over dat Franse dopinglab dat Landis nu heeft betrapt. Ik vind het een te vergezocht idee dat de vijand van het ene moment ineens de corrupte medestander van het volgende moment is, om weer een derde te kunnen pesten.

Maar zou Landis werkelijk niet geofferd kunnen zijn, als een soort waarschuwing aan andere sporters? Hij neemt medicijnen voor zijn heup, er is daarom wellicht altijd wel wat te vinden bij hem?

Het kan. Alles kan.

Je schreef eerder al eens dat Armstrong nooit zou worden betrapt op doping, omdat er te veel instanties een te groot belang hadden bij het ideaalbeeld van een man die kanker overwon. Geen mooier verhaal om publiek, en dus sponsors, te winnen dan dat. Landis is geen Armstrong.

De strijd tegen doping gaat om het ophouden van een schijnwerkelijkheid, zo veel is wel zeker. En ik heb het idee dat wie betrapt is, eerder een te slechte begeleiding heeft ingekocht dan iets anders. Maar wat zijn werkelijk de causale verbanden hier? Ik weet dat niet.

Bedenkingen bij een prachtprestatie | 3

Landis zei vandaag dat hij al zijn hele leven een verstoorde balans heeft tussen de testosteron en de epitestosteron in zijn lichaam.

Dat zei Theunisse ook, herinner je je die nog? Toegelaten was 7 op 1, en bij hem was het 200 op 1 toen hij op doping betrapt werd, of zoiets krankzinnigs. Het antwoord daarop is simpel: als er een verstoring is dan moet die altijd gelijk zijn bij de dopingtesten.

Maar, de vier glazen whisky die hij die woensdag op zijn kamer dronk, na zijn enorme inzinking, heeft de balans wel degelijk verder verstoord, zo zegt hij.

Ai, dat tekent zijn wanhoop. De smoesjes komen nu. Eerst was het een biertje, nu al een halve fles whisky. Vast alleen omdat er ooit ergens een onderzoek is geweest dat heeft aangetoond dat door alcoholgebruik de verhouding tussen het testosteronniveau en dat afvalproduct kan verschuiven.

Maar dit is wel een goeie uitvlucht. Eentje om te onthouden. Sproeide hij zich die donderdag tijdens zijn solovlucht zeker steeds zo nat vanwege de nadorst?

Ondertussen, bij de buren

Terwijl de UCI over een paar uur Floyd Landis waarschijnlijk voor twee jaar zal schorsen, begint de media zich in Duitsland tegen Der Jan te keren.

Journalisten heulen nu eenmaal graag mee met een krachtige inquisitie. Voorbeelden moeten worden gesteld.

Maar het is allemaal zo schijnheilig.

Floyd

De Tour de France van 2006 heeft nog altijd geen winnaar, maar wel een hele hoop verliezers. Grootste slachtoffer voorlopig is Floyd Landis, waarvan haast uitgesloten kan worden dat die ooit nog fietst:

lees verder »»

Over slikken, en stikken

Er zijn nogal wat dopingnieuwtjes, die toch elk op zich niet zwaar genoeg zijn om hier aangetekend te worden. Ook al omdat ze bevestigen wat al bekend is. Maar misschien leveren ze gezamenlijk nieuwe inzichten op.

• Opnieuw bewees het Parijse dopinglab weinig ethische grenzen te kennen door hup het nieuws aan L’Équipe te geven dat er synthetische testosteron zat in meerdere van Floyd Landis’ plasjes.
• Het geklungel rond Landis, en zeker de zaak rond dokter Fuentes, maakt het wielrennen een stuk minder populair als kijksport. Dat gaat sponsors kosten.
• Zoals voorspeld, nadat Ullrich’s bloed gekoppeld kon worden aan kunstmatige verrijking in het lab van Fuentes, richt de aandacht van de dopingautoriteiten zich nu op de Italiaanse renner Ivan Basso. Die is nu door zijn werkgever Discovery Channel geschorst, hangende het onderzoek.

Bedenkingen bij een prachtprestatie | 4

Dus wint op 20 september 2007 een matige Spaanse wielrenner de Tour de France van 2006. Met terugwerkende kracht. Omdat hij toevallig in een lange ontsnapping zat die hem veel tijdswinst opleverde in het algemeen klassement.

En omdat de man die toen leek te hebben gewonnen, later betrapt is op dopinggebruik. Zijn protesten tegen deze constatering zijn nu verworpen.

Terwijl er in Spanje toch anders gedacht wordt over dopinggebruik door sporters, dan in de rest van de wereld. Behalve dan in Italië. Of overal waar er nog staatseer op het spel staat als landgenoten gloriëren.

Enfin. Sport is alleen emotie op het moment van de prestatie zelf.

Quote of the Day | 0520

Mr. Landis said that Mr. Armstrong’s longtime coach, Johan Bruyneel, introduced Mr. Landis to the use of steroid patches, blood doping and human growth hormone in 2002 and 2003, his first two years on the U.S. Postal Service team. He alleged Mr. Armstrong helped him understand the way the drugs worked. “He and I had lengthy discussions about it on our training rides during which time he also explained to me the evolution of EPO testing and how transfusions were now necessary due to the inconvenience of the new test,” Mr. Landis claimed in the email. He claimed he was instructed by Mr. Bruyneel how to use synthetic EPO and steroids and how to carry out blood transfusions that doping officials wouldn’t be able to detect.

Cyclist Floyd Landis Admits Doping, Alleges Use by Armstrong and Others

Eerder op eamelje.net: Waarom Armstrong nooit betrapt zal worden op doping

Bedenkingen bij een prachtprestatie | 8

Floyd Landis gaf volgens schattingen twee miljoen dollar uit aan juridische kosten, om zijn schorsing wegens dopinggebruik aan te vechten. Hij schreef een boek, Positively False, om zijn onschuld aan te tonen. En zo was er wel meer.

Alleen geloofde ik in 2006 al niet dat Landis eerlijk had gekoerst.

Vandaag lekte een e-mail uit waarin Floyd Landis opbiecht sinds 2002 stelselmatig doping te hebben gebruikt. Waarbij Lance Armstrong en ploegleider John Bruyneel zijn leermeesters waren geweest. 1

En nu geloof ik hem wel, ondanks al zijn eerdere hypocrisie. Raar hoe zoiets werkt.

Ik geloof hem zelfs in zijn wel heel boude beschuldiging dat Lance Armstrong in 2002 positief heeft getest op EPO-gebruik, maar vervolging kon afkopen bij de wielerbond UCI.

Er was nu eenmaal dat merkwaardige gegeven dat Armstrong die bond subsidieerde, in zijn anti-dopingprogramma.

Er is ook dat gegeven dat elke spijtoptant aangeeft dat officials heel lang dopinggebruik hebben gedoogd — tot iemand uit de gratie valt, of te zeer op eigen houtje gaat experimenteren. Alleen sukkels worden betrapt.

Nu maakt mij dit alles niet veel uit. Ik ben slechts een eenvoudige kijker naar wielerwedstrijden. En wat Lance Armstrong verder ook nog presteert in zijn leven — hij is net van zijn fiets gevallen in de Ronde van Californië, start hij nog wel in de Tour? — ik zal een hekel aan hem blijven houden, omdat hij het wielrennen zo verschrikkelijk saai maakte.

De koers kijken, is nu tenminste weer dankbaar kijken. Omdat bijna niets te voorspellen is, zonder Armstrong’s berekening en de dominantie van zijn geprepareerde helpers. Zelfs in de lulligste overgangsetappes van de Giro op het moment gebeurt er van alles.

1. Overigens was het niet de bedoeling dat deze mail publiek zou worden. Landis wilde de Amerikaanse dopingautoriteiten slechts inlichten over de methoden die er waren om de controles te foppen. [↩]