Homo Deus | 0
Yuval Noah Harari
Gewoonlijk houd ik er wel van om meerdere boeken van dezelfde auteur achter elkaar te lezen. Zulke uitgaven zijn dan bijvoorbeeld goed te vergelijken, waardoor duidelijk wordt wat elk nu echt waard is.
Vorig jaar lukt het me evenwel niet om Homo Deus direct te lezen na Sapiens van Yuval Noah Harari. En misschien was dat niet eens per se omdat de inhoud me tegenstond. Het verteltempo in Homo Deus ligt domweg een heel stuk lager dan in dat eerste boek; waarin de wereldgeschiedenis even in samenvatting werd doorgenomen.
Speculatie over de toekomst schijnt namelijk snel tot geouwehoer te leiden, en niet per se tot prettig vlot schrijven, ook al omdat bewijsjes voor de stellingnames overal vandaan moeten worden geplukt.
En die kwaal wordt al duidelijk in het eerste hooofdstuk van Homo Deus, dat nog komt voor Part I, Part II, en Part III. Want wat daar in staat is toch echt heel goed in slechts een paar regels samen te vatten.
Eerst stelt Harari vast waar we begin eenentwintigste eeuw zijn aangekomen. Daarbij concluderend dat de drie grootste problemen die de mensheid in de geschiedenis teisterden inmiddels overwonnen werden. Honger is niet meer een probleem, want hongersnoden ontstaan nu enkel nog door politieke willekeur, niet door misoogsten. Plagen zijn uitgeroeid dankzij de betere gezondheidszorg. En in een geglobaliseerde economie is oorlog iets onzinnigs geworden; niemand houdt daar ook nog rekening mee in zijn of haar toekomstplannen.
Daarop begint de schrijver te speculeren wat daarmee de drie grootste problemen zijn die de mensheid deze eeuw wil overwinnen.
Zijn nieuwe agenda voor de mens luidt dan:
- dat we het probleem van het ouder worden willen wegnemen;
- dat we willen zorgen altijd gelukkig te zijn;
- waarmee we derhalve onszelf tot goden willen maken; met hulp van alles wat er verder technisch nog mogelijk is.
Harari stelt daarbij wel als voorbehoud dat hij door het formuleren van deze nieuwe agenda niet ook al een tijdpad heeft opgesteld. De schrijver weet echt niet of die reboot elke tien jaar om weer een gezond lichaam te krijgen — en daarmee de onsterfelijkheid — al mogelijk is in het jaar 2100.
Mijn probleem bij eerste lezing vorig jaar met deze inleiding was waarschijnlijk dat ik daar doorheen racete, bij gebrek aan substantie. Omdat het nog te vroeg was om kritiek te hebben op de keuze van juist deze drie agendapunten — daar zou het boek vast nog wel verder op in gaan. Laat staan dat ik me al geroepen voelde om mee te denken, en daar een agenda voor de toekomst naast te zetten. Want ik kende Harari’s bewijsvoering immers nog amper.
[ lees al mijn gedachten over Homo Deus van Harari hier ]
[x]#13447 fan dinsdag 14 november 2017 @ 12:48:26
