Tapetenwechsel

Tapetenwechsel
Te fietsen | week 38

De eerste keer ergens langskomen op de fiets, is altijd nieuw. Zelfs als vooraf kaarten zijn bestudeerd. Of Google’s Streetview. Enkel de ervaring in het echt telt. En nooit zie ik meer dan bij de eerste kennismaking.

De tweede kennismaking geeft daarom wel een realistischer indruk van zo’n locatie dan de eerste, zo heb ik gemerkt.

Bij een derde en een vierde keer spelen alweer heel andere emoties. En kom ik ergens nog vaker langs dan word ik blind. Tenzij de omstandigheden ineens heel anders zijn. Vaak genoeg vallen de bochten in een weg me pas op in het donker, of bij heel hevige mist.

Alleen rijd ik inmiddels alweer enkele jaren rond op mijn fietsjes. Daarom zijn ondertussen vrijwel alle doorgaande wegen verkend in een ruime straal rond mijn woonhuis. Wat betekent dat ik te vaak bekende banen volg.

Speelt ook nog mee dat er lokaal nogal wat water is, in de vorm van meren, kanalen, en riviertjes, dat dan slechts via een gering aantal routes gepasseerd kan worden. Water komt met fuiken voor het wegverkeer. Dus leiden bijvoorbeeld alle voor mij logische fietsroutes naar Zuid-Friesland via Sloten.

‘In Sloten gaat Friesland op slot’.

Deze zomer had ik er daarom grote behoefte aan om andere landschappen te zien. Met glooiingen bijvoorbeeld. Of heuvels zelfs daarin. Dat betekende wel dat ik grotere afstanden aflegde dan ik gewoon ben te doen. Voor een keer kan dat alleen wel.

Was er toch ook een eenmalige ervaring die maar eenmalig blijven moest. Omdat de verrassing zo’n belangrijk deel uitmaakte van dat moment.

Na de langeafstandfietsroute (LF) langs de Vecht gevolgd te hebben vanaf Ommen, moest ik bij Zwolle nog éen keer over die rivier. Bleek daar een voetveer te zijn, in plaats van de verwachte brug. En dat handbediende pontje nu net daar had ik niet verwacht — want het fietspad werd rommelig, waardoor het veeleer leek of ik verkeerd was gereden, en op particulier terrein was beland.