Fietsies
Te fietsen | week 01
Van al mijn fietsen heb ik enkel foto’s die gemaakt werden op oneigenlijke momenten. Als ze stilstaan. Al dan niet met de stander uitgeklapt.
Terwijl een fiets pas tot leven komt als die wordt voortbewogen. Al rijdend.
Maar om die beweging vast te leggen, werkt video vast beter. Nederland is iets te saai om eeuwig met een GoPro-camera te gaan rondrijden; alleen geef ik toe daar weleens aan te hebben gedacht.
Zou ik eventueel nog onder het rijden foto’s kunnen maken van mijn weerspiegeling in een etalageruit. Want tal van wielertoeristen schijnen daar graag naar te kijken. Hun eigen beeld weerkaatst, in het voorbijgaan. Dat streelt dan hun ijdelheid.
En ik moet toegeven zulke spiegelingen weleens te gebruiken; alleen gaat het mij dan om een nuttiger zaken, zoals de vraag of mijn achterlicht wel aan is.
Verder vermijd ik het liever om in spiegelende etalageruiten te kijken. Ik ben domweg te lang en breed om fraai gestileerd op een fiets te zitten. Immer komt bij mij dan eerder de gedachte op een circusbeer te zien rondrijden op een kinderfietsje.
Mijn eigen schaduw te moeten zien meefietsen is al een straf.
En fietsen met grotere wielen bestaan dan weliswaar wel, alleen vragen die altijd om maatwerk. Waaraan dan bijvoorbeeld opvalt dat er slechts éen soort velgen is om 36 inch wielen te maken, in plaats van de standaard 28 inch.
Dus, terwijl ik vind veel vaker foto’s te moeten maken, en mijn fietsen daarbij als vanzelfsprekend een goed onderwerp biedt, weegt daarbij al meteen de constatering mee dat die plaatjes nogal statisch zullen blijven.
[x]#12193 fan zondag 3 januari 2016 @ 14:39:14
