Zonnewende
Te fietsen | week 25

Even is het minder langer donker op een dag dan ik aan uren slaap. Bijna zeventien uur duurt het nu voor het van dag weer nacht wordt. Alleen heeft de uitvinding van het kunstlicht dat gegeven tot een statistiek gemaakt, eerder dan een opmerkelijk natuurverschijnsel.

Bovendien mist hier de traditie uit noordelijker streken, waar het even helemaal niet meer donker wordt, om de kortste nacht van het jaar feestelijk in klein gezelschap door te brengen.

Misschien rest er zelfs enkel het vreemde idee dat vanaf nu de dagen weer lengen, en dat daarmee de winter er alweer aankomt.

Het moest ook nog altijd eerst zomer worden hier, om het weer.

Maar dat de zomer hier met regelmaat op zich wachten laat, is inmiddels een eeuwige constatering.


En daarom trok het mij niet aan om het weekend van de zonnewende een heel lange fietstocht te gaan maken — anders dan sommige mensen die ik ken. Te kil was het. Te herfstig somber.

Want hoewel ik het hele jaar fiets, ben ik uiteindelijk toch ook een mooiweerfietser. Waar enkele simpele redenen voor bestaan. Met goed weer hoeven er niet zo veel kleren aan; en kleding blijkt de fietsbeweging toch te belemmeren. Er nog even van afgezien dat meerdere laagjes aan kleding gauw eens gaan klapperen in de wind, en daarmee werken als remparachute.

Mijn spieren presteren beter als ze op temperatuur zijn.

En de lucht is ’s zomers dunner. Waardoor het ineens minder erg wordt om tegenwind te hebben. Het grootste wonder van al.


[x]#11902 fan zondag 21 juni 2015 @ 23:00:00