Elfstedentocht
Te fietsen | week 22
Geen uitnodiging heb ik vaker afgeslagen dan om samen de Fietselfstedentocht te gaan rijden. Op Tweede Pinksterdag. Want dat is mijn leuk domweg niet. Waarmee ik niets zeg over de vijftienduizend die wel tegelijk die 235 kilometer gaan rijden.
Want ik kan me best voorstellen dat zo veel gezamenlijkheid aardig is. Of dat het helpt om een duurinspanning te verrichten als een heleboel anderen daar op datzelfde moment ook mee bezig zijn.
Of zelfs dat het iemand opvrolijkt om een dorp of stadje binnen te rijden, en daarbij dan begeleid te worden door een hoempa-bandje.
En juist omdat degenen die de Fietselfstedentocht nog eens willen rijden zo enthousiast zijn over het evenement, is het al gauw onbeleefd om een vriendelijk bedoelde uitnodiging af te slaan.
Misschien moest ik daarom toch eens opschrijven waarom deelname aan dat evenement bij mij instinctief al huiver oproept. Dat helpt vast om diplomatieker te worden in de toekomst.
En dan denk ik dat me het meest tegenstaat aan de tocht om de weg de hele dag door met vijftienduizend andere idioten te moeten delen. Wier pure aanwezigheid dus constante alertheid vereist. Terwijl ik nu net fiets om niet de hele tijd te hoeven opletten.
Secundair daaraan, maar zeker ook belangrijk, is dat de Elfstedentocht grotendeels door redelijk oninteressante stukken van Friesland voert. Zelfs bij Dokkum wordt heel bewust de luwte van de Friese Wouden ontweken. De route voert namelijk enkel over kaal kleiland. Met hier en daar weliswaar een aardig dijkweggetje, en de passage onderin door Gaasterland naar Stavoren is om de heuvels ook bij mij favoriet. Maar er zijn verder heel weinig wegen op het traject die spontaan bij mij plezier oproepen, en dus de wens om daar ook te willen rijden.
Moest ik 235 kilometer willen fietsen op een dag, dan bieden die Friese elf steden me domweg te weinig van wat ik in zo’n dag uit zoeken zou. Dan doe ik liever een rondje heuvels richting Holterberg.
[x]#11877 fan maandag 25 mei 2015 @ 19:54:09
