Stiller | Erstes Heft
Max Frisch
Zeven schriften schreef de hoofdpersoon vol in deze roman, als hij zit opgesloten. Maar het eerste vult 85 bladzijden van de 438, en dat was me goed genoeg — dus is een eerste conclusie dat lezen me de komende tijd eerder vier of vijf weken zal kosten dan zeven.
Het boek begint met de zin: ‘Ich bin nicht Stiller!’ Alleen wist ik vooraf aan het lezen al beter.
De hoofdpersoon is op doorreis in Zürich opgepakt, waar hij herkend werd als de beeldhouwer Anatol Ludwig Stiller; die verdacht wordt van spionage voor de Russen.
Zelf beweert hij een Amerikaan te zijn, met de naam James Larkin White. Maar bijna niemand gelooft dit.
Mij bevreemdde wat hoe Frisch negeert dat er weinig Amerikanen zijn die vloeiend Zwitser-Duits zullen spreken, of omgekeerd dat er nooit gezegd wordt of ‘White’ zich in het Engels tot zijn ondervragers richtte of niet.
Alleen is dat een detail.
Evenmin interesseert de hoofdlijn van de roman me in het bijzonder — die vraag wat nu precies iemands identiteit bepaalt.
Frisch schrijft soms heel goed, zij het dan in passages die er niet meteen het meeste toedoen. Stiller/White weet bijvoorbeeld wonderbaarlijke lulverhalen te vertellen aan zijn advocaat. En kijk, dat boeit dan telkens zeer.
[ lees mijn reeksje over Stiller hier ]
[x]#11749 fan zaterdag 14 maart 2015 @ 00:00:00
